آیا شفاعت موجب تشویق به گناه است؟

پرسش :

آیا «شفاعت» سبب تشویق مردم به گناه نمی شود؟

پاسخ :
شفاعت به مفهوم قرآنى نه تنها تشویق به گناه نمى کند، بلکه یک عامل بازدارنده قوى است؛ زیرا سبب مى شود که افراد آلوده در هر مرحله اى که هستند متوقّف شوند و در مسیر گناه پیشروى نکنند، بلکه تدریجاً بازگردند.

و به تعبیر دیگر شفاعت اسلامى مولود نوعى رابطه میان شفاعت کننده (اولیاء الله یا قرآن یا مانند آن) و شفاعت شونده است و منوط به اذن الهى است که آن هم نیاز به زمینه هاى الهى دارد، بنابراین امید شفاعت به انسان مى گوید: باید رابطه خود را با اولیاء الله از نظر ایمان و عمل برقرار سازى و زمینه رضاى الهى را فراهم کنى تا در آن روزِ سخت آبرویى براى شفاعت نزد آنان داشته باشى.

لذا امید شفاعت هم یک عامل بازدارنده از گناه است و هم عاملى براى دعوت به تجدید نظر در گذشته تاریک. این نکته نیز گفتنى است که هیچ کس تضمینى درباره شفاعت از هیچ یک از اولیاء الله نگرفته است و هیچ گنهکارى نمى تواند مطمئن به شفاعت باشد؛ بلکه این مسئله فقط به صورت یک امید و یک احتمال است، آن هم با شرائطى که در بالا گفته شد، بنابراین هرگز باعث تجرّى بر گناه نخواهد شد.

منبع: پیام قرآن‏، آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازى دام ظله، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دار الکتب الاسلامیة‏، تهران‏، ‏1386 شمسی‏، چاپ: نهم، ج 6، ص 531.