سند توصیه به رفتن به مسجد جمکران

پرسش :

آیا توصیه به رفتن به مسجد جمکران سند معتبری دارد؟

پاسخ :
اولاً، در کارهای مستحب به سند معتبر نیاز نیست؛ زیرا در روایات می‌خوانیم که اگر به کسی خبر کار خیری رسید و او به امید تقرب و نزدیک شدن به خداوند آن را انجام داد، پاداشی از آن کار خیر به او می‌رسد، اگر چه آن خبر واقعیت نداشته باشد. به این روایات، روایات «من بلغ» می‎‌گویند؛ مثلاً اگر شخصی را در راه دیدیم و خیال کردیم که او شخص خوبی است و به او سلام کردیم و احترام گذاشتیم؛ ولی بعد معلوم شد که شخص خوبی نبوده است؛ بی‌تردید به پاداش سلام خود رسیده‌ایم.

ثانیاً، رفتار و نیات مردم به خودی خود ارزش دهنده است. زمین جمکران، منطقه‌ای است که میلیون‌ها انسان در آن جا به یاد حضرت مهدی (عجل‌ الله تعالی‌فرجه ‌الشریف) هستند و در این مسجد به مناجات، توبه، بیتوته، ذکر و نماز مشغولند. این عبادت‌ها در هر زمینی که انجام شود مقدس خواهد شد.

افزون بر این از بزرگ‌ترین مراجع تاریخ، حضرت آیت ‌الله العظمی بروجردی (رحمه الله) که استاد بسیاری از مراجع بودند، پرسیدند که آیا ما در مسجد جمکران، نماز را به قصد «ورود»(1) یا به قصد «رجا و امید»(2) بخوانیم؟ ایشان پس از کمی درنگ فرمود: «به قصد «ورود» بخوانید».

گوینده‌ی این حرف حضرت آیت ‌الله صافی گلپایگانی (رحمه الله) در رمضان سال 1391 شمسی در مشهد مقدس می‌باشد. آیت ‌الله صافی (رحمه الله) باز هم در این باره از آیت ‌الله العظمی بروجردی (رحمه الله) نقل کردند که ایشان به روحانیون می‌فرمود: «منبری نباشد که نام حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در آن برده نشود.»
 
پی‌نوشت‌ها:
1. ورود: (معنای ورود آن است که این نماز از امام معصوم (علیه‌ السلام) نقل شده باشد).
2. رجا و امید: (یعنی به امید رسیدن به ثواب، نه به اعتبار این که از سوی امام نقل شده است).
 
منبع‌: جهت نما (چهل پرسش و پاسخ مهدوی)، محسن قرائتی، ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (علیه‌ السلام)، چاپ دوم، تابستان 1393.