پرسش :
آیا می توان به دیدار حضرت مهدی(علیه السلام) نایل شد ؟
پاسخ :
هر عاشق و دلباخته، طالب ديدار يار سفر كرده خويش است. منتظران يوسف زهرا چشم به راه يك نگاه به جمال دلرباي او نشسته‌اند و هر روز صبح در دعاي عهد آرزوي ديدن او را دارند: بارالها آن چهره نوراني را به من بنما«اللهم ارني الطلعة الرشيده». هر دوست، مشتاق ملاقات و ديدن دوست خويش است. سفارش امامان معصوم(علیهم السلام) به دعا براي ظهور آن حضرت ما را براي اين ديدار آماده ساخته و شوق ديدار را افزون مي‌كند. دعا براي ديدن آن حضرت از عبادت‌هاي مستحب است و اختصاص به زمان ظهور ندارد، بلكه شامل زمان غيبت آن حضرت هم مي‌شود. البته معمولا كساني كه در زمان غيبت آن حضرت را ديده‌اند، ايشان را نشناخته‌اند . در كتاب شريف «مكيال المكارم» ديدن امام زمان(علیه السلام) به چند صورت تقسيم شده است:
1.ديدن و درك حضور امام زمان(علیه السلام) در زمان حيات؛
2.ديدن و درك حضور ايشان پس از مرگ (يعني در زمان ظهور زنده شده و به ديدار نائل مي‌آيد).
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: « هر كس چهل روز دعاي عهد را بخواند، اگر قبل از ظهور مهدي(علیه السلام) از دنيا برود، در زمان ظهور زنده مي‌شود و در زمره ياران امام عصر(علیه السلام) قرار مي‌گيرد» و نيز «هر كس بعد از نماز دعاي عهد را بخواند در خواب يا بيداري به ديدار آن حضرت نائل مي‌آيد».
البته ديدن امام زمان(علیه السلام) بر اساس خواست و اراده آن حضرت است و اگر مصلحت بداند شخص توفيق ديدار پيدا مي‌كند. چه بسا كساني بوده‌اند كه پس از ديدن آن حضرت، به غرور و انحراف و ادعاي كاذب گرفتار شده‌اند.
3.در زمان غيبت در خواب يا بيداري، جمال آن خورشيد محمدي و ماه علوي را ببيند. بسياري از بزرگان شيعه و نيز مردم به ديدار آن حضرت رسيده‌اند. البته در همان زمان حضرت را نشناخته‌اند. اين درهميشه به روي منتظران وصال مفتوح و باز است؛ اما پيام اين افراد چنين بوده است: مصلحت نيست كه از پرده برون افتد راز .
عثمان عمري (نايب دوم امام عصر(عجل اللهتعالی فرجه الشریف)) نقل مي‌كند: «يحضر الموسم كل سنة فيري الناس فيعرفهم و يرونه و لا يعرفونه»؛«آن حضرت هر سال در مراسم حج حضور مي‌يابد، پس مردم را مي‌بيند و مي‌شناسد و مردم هم او را مي‌بينند. اما نمي‌شناسند».
و امام صادق(علیه السلام) فرمودنده اند: صاحب الامر در ميان مردم راه مي‌رود، در بازارهايشان رفت و آمد مي‌كند، روي فرش‌هايشان گام مي‌نهد، ولي او را نمي‌شناسند تا هنگامي كه خداوند اجازه دهد تا خودش را به آنان معرفي كند. (بحار الانوار، ج52، ص154)
و امام زمان(علیه السلام) خود فرمودند: «در زمان غيبت كه از عموم مردم پنهان هستم، از نايبان من پيروي كنيد».(بحار الانوار، ج53، ص181)
نتيجه آنكه ملاقات كنندگان با آن حضرت دو دسته‌اند:
1. كساني كه حضرت را مي‌بينند، ولي نمي‌شناسند، همانگونه كه نايب دوم امام زمان فرمودند.
2.كساني كه حضرت را مي‌بينند و مي‌شناسند؛ مانند نايبان چهارگانه در زمان غيبت صغري و بعضي از افراد در زمان غيبت كبري.
هر عاشق و دلباخته، طالب ديدار يار سفر كرده خويش است. منتظران يوسف زهرا چشم به راه يك نگاه به جمال دلرباي او نشسته‌اند و هر روز صبح در دعاي عهد آرزوي ديدن او را دارند: بارالها آن چهره نوراني را به من بنما«اللهم ارني الطلعة الرشيده». هر دوست، مشتاق ملاقات و ديدن دوست خويش است. سفارش امامان معصوم(علیهم السلام) به دعا براي ظهور آن حضرت ما را براي اين ديدار آماده ساخته و شوق ديدار را افزون مي‌كند. دعا براي ديدن آن حضرت از عبادت‌هاي مستحب است و اختصاص به زمان ظهور ندارد، بلكه شامل زمان غيبت آن حضرت هم مي‌شود. البته معمولا كساني كه در زمان غيبت آن حضرت را ديده‌اند، ايشان را نشناخته‌اند . در كتاب شريف «مكيال المكارم» ديدن امام زمان(علیه السلام) به چند صورت تقسيم شده است:
1.ديدن و درك حضور امام زمان(علیه السلام) در زمان حيات؛
2.ديدن و درك حضور ايشان پس از مرگ (يعني در زمان ظهور زنده شده و به ديدار نائل مي‌آيد).
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: « هر كس چهل روز دعاي عهد را بخواند، اگر قبل از ظهور مهدي(علیه السلام) از دنيا برود، در زمان ظهور زنده مي‌شود و در زمره ياران امام عصر(علیه السلام) قرار مي‌گيرد» و نيز «هر كس بعد از نماز دعاي عهد را بخواند در خواب يا بيداري به ديدار آن حضرت نائل مي‌آيد».
البته ديدن امام زمان(علیه السلام) بر اساس خواست و اراده آن حضرت است و اگر مصلحت بداند شخص توفيق ديدار پيدا مي‌كند. چه بسا كساني بوده‌اند كه پس از ديدن آن حضرت، به غرور و انحراف و ادعاي كاذب گرفتار شده‌اند.
3.در زمان غيبت در خواب يا بيداري، جمال آن خورشيد محمدي و ماه علوي را ببيند. بسياري از بزرگان شيعه و نيز مردم به ديدار آن حضرت رسيده‌اند. البته در همان زمان حضرت را نشناخته‌اند. اين درهميشه به روي منتظران وصال مفتوح و باز است؛ اما پيام اين افراد چنين بوده است: مصلحت نيست كه از پرده برون افتد راز .
عثمان عمري (نايب دوم امام عصر(عجل اللهتعالی فرجه الشریف)) نقل مي‌كند: «يحضر الموسم كل سنة فيري الناس فيعرفهم و يرونه و لا يعرفونه»؛«آن حضرت هر سال در مراسم حج حضور مي‌يابد، پس مردم را مي‌بيند و مي‌شناسد و مردم هم او را مي‌بينند. اما نمي‌شناسند».
و امام صادق(علیه السلام) فرمودنده اند: صاحب الامر در ميان مردم راه مي‌رود، در بازارهايشان رفت و آمد مي‌كند، روي فرش‌هايشان گام مي‌نهد، ولي او را نمي‌شناسند تا هنگامي كه خداوند اجازه دهد تا خودش را به آنان معرفي كند. (بحار الانوار، ج52، ص154)
و امام زمان(علیه السلام) خود فرمودند: «در زمان غيبت كه از عموم مردم پنهان هستم، از نايبان من پيروي كنيد».(بحار الانوار، ج53، ص181)
نتيجه آنكه ملاقات كنندگان با آن حضرت دو دسته‌اند:
1. كساني كه حضرت را مي‌بينند، ولي نمي‌شناسند، همانگونه كه نايب دوم امام زمان فرمودند.
2.كساني كه حضرت را مي‌بينند و مي‌شناسند؛ مانند نايبان چهارگانه در زمان غيبت صغري و بعضي از افراد در زمان غيبت كبري.
