پرسش :

نشانه های نفاق چیست؟

پاسخ :
پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
الـمُـنافِقُ مَـن إذا وَعَدَ أخـلَفَ ، وإذا فَعَلَ أفشى ، وإذا قالَ كَذَبَ ، وإذا ائتُمِنَ خانَ ، وإذا رُزِقَ طاشَ ، وإذا مُنِعَ عاشَ .
منافق كسى اسـت كـه هرگاه وعده دهد خُلف وعده كند ، و هرگاه كارى كند آن را فاش سازد (و در بوق دَمَد) ، و هرگاه سخن بگويد دروغ گويد ، و هرگاه امانتى به او سپارند خيانت ورزد ، و هرگاه روزى داده شود ، سبكسرى كند ، و هرگاه روزى داده نشود (وتنگدست گردد) به غلّ و غش روى آورد .
في المصدر : أساء (كما في هامش البحار) .بحار الأنوار : 72 / 207 / 8 منتخب ميزان الحكمة : 566
*******
پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
لِـلـمُنافِقينَ عَلاماتٌ يُعرَفونَ بِـها : تَحِيَّتُهُم لَعنَةٌ ، وطَعامُهُم نُهمَةٌ ، وغَنيمَتُهُم غُلولٌ ، لا يَقرَبونَ المَساجِدَ إلاّ هُجرا ، ولا يَأتونَ الصَّلاةَ إلاّ دُبُرا ، مُستَكبِرينَ لا يَألَفونَ ولا يُؤلَفونَ ، خُشُبٌ باللَّيلِ سُخُبٌ بالنَّهارِ .
منافقان‏را نشانه‏هايى است كه با آنها شناخته مى‏شوند : درودشان لعنت است ، پرخور و شكم باره‏اند ، به غنايم دستبرد مى‏زنند، به‏مساجد نزديك نمى‏شوند، مگر با اكراه و رياكارى ، نماز را آخر وقت مى‏خوانند،خود را بزرگ‏مى‏شمرند،به طورى كه با كسى انس و الفت نمى‏گيرند و كسى هم با آنان‏الفت نمى‏گيرد، شب مانند چوب خشك مى‏افتند (شب زنده‏دارى ندارند) و روز صداى خود را به جرّ و بحث بلند مى‏كنند .
كنز العمّال : 862 منتخب ميزان الحكمة : 566
*******
پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
مَـن خالَفَت سَريرَتُهُ عَلانِيَتَهُ فـهُو مُـنافِقٌ كائنا مَن كانَ .
كسى كه باطنش با ظاهرش ناسازگار باشد او منافق است ، هر كه مى‏خواهد باشد .
بحار الأنوار : 72 / 207 / 8 منتخب ميزان الحكمة : 566
*******
پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
ما زادَ خُشوعُ الجَسَدِ على ما في القَلبِ فهُو عِندَنا نِفاقٌ .
چنانچه خشوعِ بدن ، بر خشوعِ دل بچربد اين در نظر ما نفاق است.
الكافي : 2 / 396 / 6 منتخب ميزان الحكمة : 566
*******
امام على عليه‏السلام :
المُنافِقُ إذا نَظَرَ لَها ، وإذا سَكَتَ سَها ، وإذا تَكَلَّمَ لَغا ، وإذا استَغنى طَغا ، وإذا أصابَتهُ شِدَّةٌ ضَغا ، فهُو قَريبُ السُّخطِ بَعيدُ الرِّضا ، يُسخِطُهُ علَى اللّه اليَسيرُ ، ولا يُرضيهِ الكثيرُ ، يَنوي كثيرا مِن الشَّرِّ ويَعمَلُ بطائفَةٍ مِنهُ ، ويَتَلَهَّفُ على ما فاتَهُ مِن الشَّرِّ كيفَ لَم يَعمَلْ بهِ !
شخص منافق هرگاه نگاه مى‏كند براى سرگرمى است ، هرگاه سكوت مى‏كند همراه با غفلت است ، وقتى سخن مى‏گويد بيهوده‏گويى مى‏كند ، هرگاه بى‏نياز شود طغيان مى‏كند ، وقتى گرفتارى به او رسد داد و فرياد راه مى‏اندازد ، زود ناراحت مى‏شود و دير خشنود مى‏گردد ، از اندكِ خدا ناخشنود مى‏شود و بسيارش هم او را خشنود نمى‏سازد ، شرّ بسيار در سر مى‏پروراند و مقدارى از آنها را به كار مى‏بندد و افسوس مى‏خورد كه چرا فلان كار بد را انجام نداده‏است .
تحف العقول : 212 منتخب ميزان الحكمة : 566
*******
امام سجّاد عليه‏السلام :
المُنافِقُ يَنهى ولا يَنتَهي ، ويأمُرُ بما لا يأتي ، إذا قامَ في الصَّلاةِ اعتَرَضَ ، وإذا رَكَعَ رَبَضَ ، وإذا سَجَدَ نَقَرَ ، وإذا جَلَسَ شَغَرَ ، يُمسي وهَمُّهُ الطَّعامُ وهُو مُفطِرٌ ، ويُصبِحُ وهَمُّهُ النَّومُ ولَم يَسهَرْ ، إن حَدَّثَكَ كَذبَكَ ، وإن وَعَدَكَ أخلَفَكَ ، وإنِ ائتَمَنتَهُ خانَكَ ، وإن خالَفتَهُ اغتابَكَ .
منافق نهى مى‏كند و خود نهى نمى‏پذيرد ، به آنچه دستور مى‏دهد خودش عمل نمى‏كند ، چون به نماز ايستد به چپ و راست مى‏نگرد ، چون ركوع كند خود را (مانند گوسفند) به زمين اندازد (يعنى بعد از ركوع نمى‏ايستد و به همان حال به سجده نمى‏رود) ، چون سجده كند (مانند كلاغ و ساير پرندگان كه دانه مى‏چينند) منقار به زمين زند و چون بنشيند نيم‏خيز نشيند ، چون شب شود ، با اين كه روزه نداشته است همه‏اش به فكر خوردن غذاست و در هنگام روز با آن كه شب زنده دارى نكرده‏است ، همّ و غمّش خفتن است . اگر سخنى (يا حديثى) به تو گويد ، دروغ گويد و اگر به تو وعده‏اى دهد ، خُلف وعده كند و اگر به او اعتماد كنى و امانتى سپارى به تو خيانت كند و اگر با او مخالفت كنى ، پشت سرت بدگويى كند .
أمالي الصدوق : 399 / 12
*******
امام صادق عليه‏السلام :
أربَعٌ مِن عَلاماتِ النِّفاقِ : قَساوَةُ القَلبِ، وجُمودُ العَينِ ، والإصرارُ علَى الذَّنبِ ، والحِرصُ علَى الدُّنيا .
چهار چيز از نشانه‏هاى نفاق است : سختدلى ، خشكيدگى چشم ، مداومت بر گناه و حرص به دنيا .
الاختصاص : 228 منتخب ميزان الحكمة : 566