پرسش :

آيه انذار در سوره شعراء به چه مطلبي اشاره دارد؟

پاسخ :
در آيه 214 و 215 سوره شعراء مي‏خوانيم «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَقرَبينَ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤمِنينَ»
[خويشاوندان نزديكت را انذار كن و بال و پر خود را براي مؤمناني كه از تو پيروي مي‏كنند بگستران]
اين آيات داستان معروفي دارد كه تقريباً همة مورخان اسلامي آن را نوشته‏اند .
در تفسير اين آيه روايتي ديده مي‏شود كه به گفته «طبرسي» در «مجمع البيان» نزد خاص و عام مشهور است ، و نيز به گفته «حاكم حسكاني» در «شواهد التنزيل» (براء بن عازب) مي‏گويد هنگامي كه آيه «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَقْرَبينَ» نازل شد ، پيامبر (ص) بني عبدالمطلب را كه چهل نفر بودند جمع كرد و غذايي براي آنها فراهم ساخت و فرمود بنام خدا نزديك شويد و بخوريد، سپس ظرفي از شير آوردند و فرمود «به نام خدا بنوشيد» ، فردا نيز آنها را دعوت كرد و غذا و نوشيدني فراهم ساخت ، سپس آنها را انذار و بشارت داد ، و فرمود من دنيا و آخرت را براي شما آورده‏ام ، اسلام بياوريد و اطاعت كنيد تا هدايت شويد»، سپس فرمود «وَ مَنْ يُؤاخيني (مِنْكُمْ) وَ يُوازِرُني يَكونُ وَليّي وَوَصيّي بَعدي وَ خَليفَتي في اَهْلي وَ يَقتضي دَيْني (...)»[چه كسي از شما حاضر است با من برادري كند و مرا ياري نمايد و بعد از من وصي و جانشين من در خانواده‏ام باشد، و دين مرا ادا كند؟]
همه خاموش ماندند ، اين سخن را سه بار تكرار فرمود و همچنان همه خاموش بودند، ولي علي (ع) مي‏فرمود «من اين كار را مي‏كنم» ، پيامبر (ص) فرمود تو خواهي بود.
جمعيّت برخاستند و به ابوطالب مي‏گفتند «برو اطاعت فرزندت (علي) را كن كه محمد (ص) او را امير تو ساخت». (شواهد التنزيل 1/420)
ابن اثير در كتاب «كامل» خود مي‏گويد پيامبر (ص) فرمود «اَيُّكُمْ يُوازِرُني عَلي هذا الاَمْرِ عَلي اَنْ يَكُونَ اَخي وَ وَصِيّي وَ خَليفَتي فيكُمْ» [كدام يك از شما مرا ياري در اين كار مي‏كند تا برادرم و وصيّم و جانشينم در ميان شما باشد]؟ و بعد از آن كه همه جواب منفي دادند يا ساكت شدند، علي(ع) عرض كرد «اَنَا يا نَبيَّ الله اَكُونُ وَزيركَ عَلَيْهِ» و پيامبر (ص) فرمود «اِنَّ هذا اَخي وَوَصِيّي وَ خَليفَتي فيكُمْ فَاَسْمِعُوا لَهُ وَ اَطيعُوا». (كامل 2/63)
جالب اينكه در اين حديث نيز تعبير به «خليفتي فيكم» «جانشين من در ميان شما» شده است، و در واقع اين يكي از معجزات پيامبر(ص) است كه در آن روز كه علي(ع) سيزده سال بيشتر نداشت چنين جمله‏اي را قاطعانه به او گفت . چه كسي مي‏توانست پيش بيني كند كه اين كودك سيزده ساله در آينده يكي از بزرگترين مردان جهان بشريّت خواهد شد و سزاوار است جانشين پيامبر(ص) گردد، و همه سخن او را بشنوند و سر بر فرمان او نهند.
و باز جالب اينكه اين سخن را پيامبر (ص) هم در اوائل دعوتش در يوم الانذار بيان كرد، و هم در ماههاي آخر عمر مباركش در غدير خم ، آيا اين سخن بهترين دليل بر امامت حضرت علي (ع) نيست؟
eporsesh.com