پرسش :
من يك دانشجو هستم. با هم اتاقي هايم دوست شده ام. حال يك نفر از آنها مي خواهد به شهر ما سفر كند. پدر و مادرم از هم طلاق گرفته اند. تمام خانواده ام با برادرم دعوايي هستند (همه با او رابطه كاملا سردي دارند.) حال با اين تو ضيحات دوستم را به خانه مان دعوت كنم؟ چون من اصلا دوست ندارم او به اين مسائل خوانواده ما پي ببرد؟
پاسخ :
انسان موجودى اجتماعى است كه نيازمند است با ديگر همنوعان خود معاشرت داشته باشد.
لازمه اصلى معاشرت و ارتباط با ديگران، داشتن احساس دوستى و محبت در ارتباط با همنوعان خويش به آنان است.بسيارى از افراد دوست دارند در اثر معاشرت با ديگران زندگي موفقي داشته باشند؛ ولى به جهت ناآگاهى از چگونگى معاشرت و آداب آن و نيز رعايت نكردن آن آداب، توانايى برقرارى روابط مناسب و اسلامى را از دست مىدهند و به ناچار منزوى مىشوند.
روان شناسان يكي از نيازهاي اساسي و مهم آدمي را نياز به محبت ذكر كرده اند . آدمي در هر سن و مرحله اي از حيات خويش به محبت احتياج دارد و علاقه مند است كه ديگران او را دوست بدارند و به او مهر بورزند و خود نيز ديگران را دوست داشته و به آنها محبت كند.
در تعاريف مختلفي كه از بهداشت رواني ارائه شده به سازگاري با محيط اهميت زيادي داده شده است . طبق اين تعاريف ؛شخصي كه بتواند با محيط خود (اعضاي خانواده ،همكاران،همسايگان وبه طور كلي ،اجتماع )خوب سازگار شود،از نظر بهداشت رواني بهنجار خواهد بود. همان طور كه ميدانيد اين ساز گاري ها تنها در سايه برقراري دوستي وصميميت قابل تحقق مي باشد.امام علي (عليه السلام) در كلمات قصار ،12 مي فرمايد:
اعجز الناس من عجز عن اكتساب الاخوان.
ناتوان ترين مردم كسي است كه از به دست آوردن دوستان ناتوان باشد.
يكي از چيز هايي كه در رسيدن به آرامش رواني در قالب دوستي با ديگران به ما كمك مي كند رعايت حد و مرز دوستی است .
امام صادق (ع) در بياناتي گرانبها اين حدود و حقوق را بیان فرموده، میافزاید: مراعات این حدود، در هر کس بود (همهاش یا مقداری) او دوست است، وگر نه نسبت دوستی وصداقتبه او نده .
اول: آنکه نهان و آشکار دوست، برای تو یکسان باشد.
دوم: آنکه زینت تو را زینت و آراستگی خودش ببیند وعیب و نقصان تو را عیب خویش بشمارد.
سوم: اگر به ریاست وثروت و پست و مقامی رسید، این پست وپول، رفتار او را نسبتبه تو عوض نکند.
چهارم: اگر قدرت و توانگری دارد، ازآنچه دارد نسبتبه تو دریغ و مضایقه نکند.
پنجم: (که جامع همه آنهاست) اینکه تو را در گرفتاریها، رها نکند و تنها نگذارد.( میزان الحکمة، ج5، ص310)
اما در مورد مساله مورد بحث شما بايد نكاتي را درباره نحوه معاشرت با دوستانتان خدمتتان عرض كنيم .
الف:اگر دوستتان همه شرايط يك دوست خوب رادارد وشما نسبت به وي داراي اعتماد بود ه و در اين زمينه ترسي نداريد وظيفه شما بسيار روشن خواهد بود.
ب:اگر به هر دليلي نمي خواهيد دوستتان از اسرار خانوادگي شما با خبر شوند لازم است با توجه به دو نكته به راهكا ر زير عمل نماييد .
اصل نيز اين است كه هيچ لزومي ندارد ديگران از اسرار خانوادگي شما با خبر باشند .
*دوستان نيز داراي رتبه بندي هستند تا جايي كه شايسته مي نمايد با يكسري از افراد فقط در حد سلام و احوال پرسي و با ديگري فقط در محيط كار و يا تحصيل رو ابط دوستانه و صميمي برقرار كرد . اصلا هيج لزومي ندارد كه انسان با هر كسي آشنا شد او را به منزل خود دعوت نمايد بلكه عقل حكم مي نمايد براي هر دوستي محدوده اي در روابط ميان فردي معين نماييم.
راهكار
به دليل آنكه شما قادر نيستيد شرايط خانوادگي خود را در فاصله زماني كمي كه داريد به سامان سازيد، توصيه مي شود براي آسودگي خاطر در روابط آيند ه با دوستتان با هر شيوه اي كه خود در اثر شناخت رفيقتان سراغ داريد او را از سفر به شهرتان منصرف نماييد . براي اين كار مي توانيد كارهاي زير را انجام دهيد.
1- وي را مجاب كنيد زماني را كه براي سفر به شهرتان در نظر گرفته با هم به يك سفر زيارتي و يا سياحتي برويد .
2- زماني را براي خانه رفتن انتخاب نماييد كه وي نتواند شما را در اين سفر همراهي نمايد .
3-با توجه به شرايط خاص خانوادگي خود سعي نماييد طوري به دوستانتان بفهمانيد كه شما حداقل تا زماني كه از خود زند گي مستقلي نداريد ،مايل نيستيد روابط دوستانه خود را به داخل منزل بكشانيد.
در پايان با اميد به آنكه هر چه زودتر مشكلاتتان حل گردد ،به شما پيشنهاد مي گردد با توجه به آنكه فرموديد مايل نيستيد ديگران از وضعيت خانوادگي شما مطلع شوند ،دوستي هاي خود را محدود به بيرون از منزل سازيد و از اول آشنايي خود با ديگران آنها را متوجه روحيه خود در گزينش محدوه براي ارتباط با ديگران سازيد.
porseman.org
انسان موجودى اجتماعى است كه نيازمند است با ديگر همنوعان خود معاشرت داشته باشد.
لازمه اصلى معاشرت و ارتباط با ديگران، داشتن احساس دوستى و محبت در ارتباط با همنوعان خويش به آنان است.بسيارى از افراد دوست دارند در اثر معاشرت با ديگران زندگي موفقي داشته باشند؛ ولى به جهت ناآگاهى از چگونگى معاشرت و آداب آن و نيز رعايت نكردن آن آداب، توانايى برقرارى روابط مناسب و اسلامى را از دست مىدهند و به ناچار منزوى مىشوند.
روان شناسان يكي از نيازهاي اساسي و مهم آدمي را نياز به محبت ذكر كرده اند . آدمي در هر سن و مرحله اي از حيات خويش به محبت احتياج دارد و علاقه مند است كه ديگران او را دوست بدارند و به او مهر بورزند و خود نيز ديگران را دوست داشته و به آنها محبت كند.
در تعاريف مختلفي كه از بهداشت رواني ارائه شده به سازگاري با محيط اهميت زيادي داده شده است . طبق اين تعاريف ؛شخصي كه بتواند با محيط خود (اعضاي خانواده ،همكاران،همسايگان وبه طور كلي ،اجتماع )خوب سازگار شود،از نظر بهداشت رواني بهنجار خواهد بود. همان طور كه ميدانيد اين ساز گاري ها تنها در سايه برقراري دوستي وصميميت قابل تحقق مي باشد.امام علي (عليه السلام) در كلمات قصار ،12 مي فرمايد:
اعجز الناس من عجز عن اكتساب الاخوان.
ناتوان ترين مردم كسي است كه از به دست آوردن دوستان ناتوان باشد.
يكي از چيز هايي كه در رسيدن به آرامش رواني در قالب دوستي با ديگران به ما كمك مي كند رعايت حد و مرز دوستی است .
امام صادق (ع) در بياناتي گرانبها اين حدود و حقوق را بیان فرموده، میافزاید: مراعات این حدود، در هر کس بود (همهاش یا مقداری) او دوست است، وگر نه نسبت دوستی وصداقتبه او نده .
اول: آنکه نهان و آشکار دوست، برای تو یکسان باشد.
دوم: آنکه زینت تو را زینت و آراستگی خودش ببیند وعیب و نقصان تو را عیب خویش بشمارد.
سوم: اگر به ریاست وثروت و پست و مقامی رسید، این پست وپول، رفتار او را نسبتبه تو عوض نکند.
چهارم: اگر قدرت و توانگری دارد، ازآنچه دارد نسبتبه تو دریغ و مضایقه نکند.
پنجم: (که جامع همه آنهاست) اینکه تو را در گرفتاریها، رها نکند و تنها نگذارد.( میزان الحکمة، ج5، ص310)
اما در مورد مساله مورد بحث شما بايد نكاتي را درباره نحوه معاشرت با دوستانتان خدمتتان عرض كنيم .
الف:اگر دوستتان همه شرايط يك دوست خوب رادارد وشما نسبت به وي داراي اعتماد بود ه و در اين زمينه ترسي نداريد وظيفه شما بسيار روشن خواهد بود.
ب:اگر به هر دليلي نمي خواهيد دوستتان از اسرار خانوادگي شما با خبر شوند لازم است با توجه به دو نكته به راهكا ر زير عمل نماييد .
اصل نيز اين است كه هيچ لزومي ندارد ديگران از اسرار خانوادگي شما با خبر باشند .
*دوستان نيز داراي رتبه بندي هستند تا جايي كه شايسته مي نمايد با يكسري از افراد فقط در حد سلام و احوال پرسي و با ديگري فقط در محيط كار و يا تحصيل رو ابط دوستانه و صميمي برقرار كرد . اصلا هيج لزومي ندارد كه انسان با هر كسي آشنا شد او را به منزل خود دعوت نمايد بلكه عقل حكم مي نمايد براي هر دوستي محدوده اي در روابط ميان فردي معين نماييم.
راهكار
به دليل آنكه شما قادر نيستيد شرايط خانوادگي خود را در فاصله زماني كمي كه داريد به سامان سازيد، توصيه مي شود براي آسودگي خاطر در روابط آيند ه با دوستتان با هر شيوه اي كه خود در اثر شناخت رفيقتان سراغ داريد او را از سفر به شهرتان منصرف نماييد . براي اين كار مي توانيد كارهاي زير را انجام دهيد.
1- وي را مجاب كنيد زماني را كه براي سفر به شهرتان در نظر گرفته با هم به يك سفر زيارتي و يا سياحتي برويد .
2- زماني را براي خانه رفتن انتخاب نماييد كه وي نتواند شما را در اين سفر همراهي نمايد .
3-با توجه به شرايط خاص خانوادگي خود سعي نماييد طوري به دوستانتان بفهمانيد كه شما حداقل تا زماني كه از خود زند گي مستقلي نداريد ،مايل نيستيد روابط دوستانه خود را به داخل منزل بكشانيد.
در پايان با اميد به آنكه هر چه زودتر مشكلاتتان حل گردد ،به شما پيشنهاد مي گردد با توجه به آنكه فرموديد مايل نيستيد ديگران از وضعيت خانوادگي شما مطلع شوند ،دوستي هاي خود را محدود به بيرون از منزل سازيد و از اول آشنايي خود با ديگران آنها را متوجه روحيه خود در گزينش محدوه براي ارتباط با ديگران سازيد.
porseman.org
