پرسش :
زوجه‌اى در دوران عقد متوجّه بیمارى روحى و عصبى صعب العلاجى در شوهرش مى‌شود، بگونه‌اى که عوارض بیمارى (شوک‌هاى عصبى، ضعف شدید جسمى، بى ثباتى شخصیّتى، نا بینایى موقّت، غش و مانند آن) زندگى را براى وى مخاطره‌آمیز ساخته است. نظر به ترس و نگرانى زوجه از زندگى مشترک، و ضرورت درمان چند ساله، و نبودن عزم جدّى بر معالجه از سوى زوج و خانواده‌اش، آیا زوجه حقّ فسخ دارد؟ حکم مهریّه و نفقه چیست؟
پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت اللَّه العظمى مکارم شیرازى (مدّ ظلّه العالى):
در صورتى که قبلا زوج و کسان او اظهار داشته‌اند که از سلامت کامل برخوردار است، زوجه مى‌تواند به عنوان تدلیس، نکاح را فسخ کند، در غیر این صورت هر گاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شدید است حقّ دارد از حاکم شرع تقاضاى طلاق کند، و طلاق در این صورت جنبه خلع خواهد داشت که معمولا با بذل مهریّه انجام مى‌شود؛ مگر این که با زوجه توافق دیگرى شود.
منبع: makarem.ir
پاسخ از حضرت آیت اللَّه العظمى مکارم شیرازى (مدّ ظلّه العالى):
در صورتى که قبلا زوج و کسان او اظهار داشته‌اند که از سلامت کامل برخوردار است، زوجه مى‌تواند به عنوان تدلیس، نکاح را فسخ کند، در غیر این صورت هر گاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شدید است حقّ دارد از حاکم شرع تقاضاى طلاق کند، و طلاق در این صورت جنبه خلع خواهد داشت که معمولا با بذل مهریّه انجام مى‌شود؛ مگر این که با زوجه توافق دیگرى شود.
منبع: makarem.ir
