حدیث چهار فضیلت میان خود، خدا و خلق

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: خداوند متعال به آدم وحى کرد:

اَنّى سَاَجْمَعُ لَکَ الْخَیْرَ فى اَرْبعِ کَلِماتٍ. قالَ: یا رَبِّ وَ ماهُنَّ؟ قالَ: واحِدَةٌ لى وَ واحِدَةٌ لَکَ وَ واحِدَةٌ فیما بَینى و بَیْنَکَ و واحِدَةٌ فیما بَیْنَکَ و بینَ النّاسِ . قالَ: یا رَبِّ بَیِّنْهُنَّ لى حَتّى اَعْلَمَهُنَّ. قالَ: امّا الّتى لى فَتَعْبُدَنى لاتُشْرِکَ بى شیئا وَ اَمَّا الّتى لَکَ فَاَجْزیکَ بِعَملِکَ اَحْوَجَ ما تَکُونُ اِلَیْهِ، وَ اَمَّا الّتى بَینى وَ بَیْنَکَ فَعَلَیْکَ الدُّعاءُ وَ عَلَىَّ الأجابَةُ، وَ اَمَّا الّتى بَیْنَکَ وَ بَیْنَ النّاسِ فَتَرْضى للِنّاسِ ما تَرْضى لِنَفْسِکَ؛

من همه نیکى‏‌ها را در چهار سخن براى تو جمع مى‌کنم. پرسید: خدایا آن چهار کلمه چیست؟ خداوند متعال فرمود: یکى براى من است، یکى براى توست، یکى میان من و توست، یکى هم میان تو و مردم است. آدم گفت: پروردگارا! آنها را بیان کن تا بدانم. خداوند متعال فرمود: امّا آنچه براى من است، آن است که مرا عبادت کنى و در پرستش براى من چیزى را شریک قرار ندهى. امّا آنچه براى توست، این است که من پاداش عمل تو را وقتى که بیشترین نیاز را به آن دارى، خواهم داد. امّا آنچه که میان من و توست ، این است که: دعا از تو، اجابت از من. امّا آنچه که میان تو و مردم است، این است که آنچه را براى خود مى‏‌پسندى براى مردم هم بپسندى.

الجواهر السنیّه، ص 10.