فضیلت رضایت به قضای الهی

حضرت موسى علیه السلام به خداوند متعال عرض کرد:

یارَبِّ دُلَّنى عَلى عَمَلٍ إذا أنَا عَمِلتُهُ نِلْتُ بِهِ رِضاک. فَأوحَى اللّه ُ إلَیهِ: یابْنَ عِمرانَ! إنَّ رِضاىَ فى کرهِک وَلَن تُطیقَ ذلِک... فخرَّ مُوسى ساجِداً باکیاً فَقالَ: یارَبِّ خَصَصْتَنى بِالکلامِ وَلَم تَکلَّمْ بَشَراً قَبلى وَلَمْ تَدُلَّنى عَلى عَمَلٍ أنالُ بِهِ رِضاک! فَأوحَى اللّه ُ إلَیهِ: إنَّ رِضاىَ فى رِضاک بِقَضائى.

بار پروردگارا! مرا به کارى راهنمایى کن که اگر آن را به جاى آورم، رضایت تو را به دست آورده باشم. خداوند به او وحى فرمود که: اى پسر عمران! همانا خشنودى من در ناخشنودى توست و تو طاقت آن را ندارى... موسى گریه کنان به سجده افتاد و عرض کرد: پروردگارا! تو مرا به سخن گفتن با خودت مفتخر نمودى و پیش از من با هیچ بشرى سخن نگفتى، اما اکنون مرا به کارى که به سبب آن به رضاى تو برسم راهنمایى نمى‌کنى؟! پس خداوند به او وحى فرمود: همانا خشنودى من در خرسندى تو به قضاى من است.

غرر الحکم، ص 6344