امام صادق علیه السلام فرمودند:

اِنَّ الَّذینَ تَراهُمْ لَک اَصْدِقاءَ اِذا بَلَوْتَهُمْ وَجَدْتَهُمْ عَلى طَبَقاتٍ شَتّى: فَمِنْهُمْ کالاَسَدِ فِى عِظَمِ الْأکلِ وَ شِدَّةِ الصَّوْلَةِ وَمِنْهُمْ کالذِّئْبِ فِى الْمَضَرَّةِ وَ مِنْهُمْ کالْکلْبِ فِى الْبَصْبَصَةِ وَ مِنْهُمْ کالّثَعْلَبِ فِى الرَّوَغانِ وَالسِّرْقَةِ، صُوَرُهُمْ مُخْتَلِفَةٌ وَالْحِرْفَةُ وَاحِدَةٌ؛

کسانى را که دوست خودت مى‌پندارى، اگر آنان را امتحان کنى، خواهى یافت که بر چند طبقه و گروهند: گروهى همچون شیرند، پر خوراک و حمله آور، گروهى چون گرگند، در زیان رسانى و درندگى، گروهى همچون سگند، در دُم جنباندن و چاپلوسى، گروهى مانند روباهند، در نیرنگ و دله دزدى. چهره‌ها مختلف است، ولى کارشان یکى است.

اختصاص شیخ مفید، ص 252