امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:

اِنَّ قَوما فیما مَضى قالوا لِنَبىٍّ لَهُم: اُدْعُ لَنا رَبَّكَ یرْفَع عَنَّا الْمَوتَفَدَعا لَهُم فَرَفَعَ الله‏ُ عَنْهُمُ المَوتَ فَكَثُروا حَتّى ضاقَت عَلَیهِمُ المْنازِلُ وَ كَثُرَ النَّسلُوَ یصْبِحُ الرَّجُلُ یطْعِمُ اَباهُ وَ جَدَّهُ وَ اُمَّهُ وَ جَدَّ جَدِّهِ وَ یوَضّیهِم وَ یتَعاهَدُهُم فَشَغَلوا عَنْ طَلَبِ الْمَعاشِ. فَقالوا: سَل لَنا رَبَّكَ اَن یرُدَّنا اِلى حالِنَا الَّتى كُنّا عَلَیها فَسَاَلَ نَبیهُم رَبَّهُ فَرَدَّهُم اِلى حالِهِم؛

یكى از اقوام گذشته به پیامبرشان گفتند: دعا كن پروردگارت مرگ را از ما بردارد. او دعا كرد و خداوند، مرگ را از آنها برداشت. جمعیت آنان زیاد شد، چندان كه منزل‏‌هایشان دیگر گنجایش آنها را نداشت و جمعیت چنان زیاد شد كه هر مردى ناچاربود خرج پدر و جدّ و مادر و جدّ جدّش را بدهد و به نظافت و امور دیگر آنها رسیدگى كند و بدین ترتیب از طلب معاش باز ماندند. بار دیگر آمدند و درخواست كردند كه: دعا كن پروردگارت ما را به همان حال كه بودیم باز گرداند. پیامبرشان به درگاه پروردگارشان دعا كرد و آنها را به حال اوّلشان باز گرداند.

كافى، ج ۳، ص ۲۶۰، ح ۳۶