پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:

اِنَّ الله‏َ عَزَّوَجَلَّ یقولُ: اِنّى اِذَا ابْتَلَیتُ عَبْدا مِنْ عِبادى مُؤمِنا فَحَمِدَنى عَلى مَا ابْتَلَیتُهُ، فَاِنَّهُ یقومُ مِنْ مَضْجَعِهِ ذلِكَ كَیومَ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ مِنَ الْخَطایا. وَ یقولُ الرَّبُّ عَزَّوَجَلَّ: اَنَا قَیدْتُ عَبدى وَابْتَلَیتُهُ، وَ اَجرُوا لَهُ كَما كُنْتُمْ تُجرُونَ لَهُ وَ هُوَ صَحیحٌ؛

خداوند عزّوجلّ مى‌‏فرماید: «هر گاه من یكى از بندگان مؤمنم را گرفتار ساختم و به خاطر آن گرفتارى، ستایشم نمود، بى گمان از بسترش همانند روزى كه از مادر متولّد شده، بدون گناه برمى‌‏خیزد» و مى‌‏فرماید: «من بنده‌‏ام را گرفتار و مبتلا ساختم. شما، پاداش او را همانند زمان سلامتش به او بدهید.»

مسند ابن حنبل، ج ۶، ص ۷۷، ح ۱۷۱۱۸