قناعت به تقدیر الهی

امام على علیه‏ السلام فرمودند:

ما اَعْجَبَ هذَا الاِنْسانَ مَسرورٌ بِدَرْكِ ما لَمْ یكُنْ لِی فوتَهُ، مَحزونٌ عَلى فَوتِ ما لَمْ یكُنْ لِیدْرِكَهُ، وَ لَوْ اَنَّهُ فَكَّرَ لاَبْصَرَ وَ عَلِمَ اَنَّهُ مُدَبَّرٌ، وَ اَنَّ الرِّزقَ عَلَیهِ مُقَدَّرٌ، وَلاَقْتَصَرَ عَلى ما تَیسَّرَ، وَ لَم یتَعَرَّض لِما تَعَسَّرَ؛

چه تعجب‏‌آور است این انسان! با رسیدن به چیزى كه از دستش نمى‌‏رفت، خوشحال مى‏‌شود و براى از دست دادن چیزى كه به آن نمى‌‏رسد، ناراحت مى‏‌شود، در صورتى كه اگر فكر مى‏‌كرد، مى‏‌فهمید و مى‏‌دانست كه كارش برنامه‌‏ریزى شده است و روزى برایش تقدیر شده است و در نتیجه به آنچه آسان به دستش مى‏‌رسد، اكتفا مى‌‏كرد و آنچه را كه سخت به دست مى‌‏آید، دنبال نمى‌‏نمود.

تحف العقول، ص ۲۱۵