حدیث مهربانی و توبه پذیری خدا

امام کاظم علیه‏ السلام فرمودند:

فَمَا ظَنُّک بِالرَّؤُوفِ الرَّحِیمِ الَّذِی یتَوَدَّدُ اِلَی مَنْ یوْذِیهِ بِاوْلِیائِهِ فَکیفَ بِمَنْ یوْذِی فِیهِ وَ مَا ظَنُّک بِالتَّوَّابِ الرَّحِیمِ الَّذِی یتُوبُ عَلَی مَنْ یعَادِیهِ فَکیفَ بِمَنْ یتَرَضَّاهُ وَ یخْتَارُ عَدَاوَةَ‌ الْخَلْقِ فِیهِ ؛

پس تو را چه گمان است به دلجویی مهربانی که حتّی با کسی که دوستان او را می‌آزارد،‌ دوستی می‌کند چه رسد به کسی که به خاطر او آزار می‌کشد و تو را چه گمان است به توبه پذیر مهربانی که از دشمن خود توبه پذیرد تا چه کسی که خشنودی او را جوید و دشمنی خلق را به خاطر او به جان بخرد.

بحار الانوار، ج1، ص156 ؛ تحف العقول، ص399