ستمکاری و ناکامی حسود
امام على علیه السلام فرمودند:
اَلْحَسُودُ ظَالِمٌ ضَعُفَتْ یدُهُ عَنِ انْتِزَاعِ مَا حَسَدَک عَلَیهِ فَلَمَّا قَصُرَ عَلَیک بَعَثَ اِلَیک تَاَسُّفُهُ ؛
حسود، ستمکار است ولی دستش از جدا کردن آنچه بر آن به تو حسادت می ورزد، کوتاه است ، پس چون از آسیب رساندن به تو ناتوان است، به تو تأسف می خورد.
شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، ج 20، ص 331
