غمگینی اثر حسد
امام على علیه السلام فرمودند:
اِنَّمَا یحْزَنُ الْحَسَدَةُ اَبَداً؛ لِاَنَّهُم لَا یحْزَنُونَ لِمَا ینْزِلُ بِهِم مِنَ الشَّرِّ فَقَط بَلْ وَ لِمَا ینَالُ النَّاسُ مِنَ الْخَیرِ ؛
حسودان، پیوسته غمگینند؛ زیرا آنها به خاطر مصائبی که بر ایشان انفاق می‌افتد، غمگین نمی‌شوند، بلکه به خاطر رسیدن خیر به مردم نیز دچار اندوه می‌شوند.
شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، ج 20، ص 232
