ضیافتخانه الهی‌

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

حَقُّ الحَجِّ انْ تَعْلَمَ انَّهُ وَفادَةٌ الی ربِّکَ وَفِرارٌ الَیْهِ مِنْ ذُنوبِکَ وَبِهِ قَبُولُ تَوْبَتِکَ وَقَضاءُ الفَرْضِ الّذی اوْجَبَهُ اللَّهُ عَلَیکَ.

حق حج آن است که بدانی ورود به آستان لطف پروردگار توست و فرار از گناهان به سوی خداست و توبه تو با حج پذیرفته می‌شود و ادای فریضه‌ای است که خداوند بر تو واجب ساخته است.

بحارالأنوار، ج 74، ص 4

هر مهمانی، آداب و مراسمی دارد و پذیرایی خاصّ.
در سفر روحانی حج، زائر اگر هم باری سنگین از گناهان دارد، ولی به مهمانی خدای مهربانی می‌رود که آمرزنده گناهان است و وعده فرموده که در این مناسک و مشاعر، سایه رحمتش را بر سر بندگان بگسترد و آنان را از گناهان پاک کند.
هر فریضه و حکمی، حقّی به گردن مسلمان دارد. حق حج بر حاجی نیز این است که شأن و مرتبه این عبادت را بشناسد و با قلبی امیدوار به لطف حق، قدم در راه زیارت بگذارد. حجّ، ادای تکلیفی الهی است که از ویژگیهای «امّت محمّدی» قرار داده شده است. آنکه به این سفر می‌آید، باید سوغات سفرش آمرزش گناهان و پاکی دل و جان باشد. در این صورت است که حج او «مقبول» به شمار می‌آید.