امدادهاى الهى و حفظ انسان
امام علی علیه السلام فرمودند:
إِنَّ مَعَ کُلِّ إِنْسَانٍ مَلَکَیْنِ یَحْفَظَانِهِ فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّیَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَهُ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِینَةٌ.
برای هر انسان دو فرشته هستند که وی را محافظت می‌کنند و چون تقدیر الهی فرا رسد تنهایش می‌گذارند.
نهج البلاغه: حکمت 192
شرح حدیث:
عمری که برای انسان تعیین شده چون سپری او را نگه دارنده است انسان از ابتدای ورودش به دنیا در محاصره حوادث و اتفاقاتی است که هر آن ممکن است وی را از پا در آورند. خداوند تبارک و تعالی طبق فرمایش امام علیه السلام برای هر انسان دو فرشته محافظ قرار داده او را تا روزی که تقدیر الهی ایجاب می کند حفظ کنند و عمر تعیین شده برای وی نیز سپری در برابر حوادث مرگبار است.
لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ؛
برای هر انسان از پیش رو و پشت سر مامورین الهی هستند که به فرمان او حفاظت می کنند.(1)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ؛
برای هر انسان محافظی هست.(2)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ؛
برای هر کدام از شما نگاهبانانی هست.(3)
وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَیُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَهً حَتَّی إِذَا جَاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا یُفَرِّطُونَ؛
خداست که با اقتدار برتر از بندگانش می باشد و برایتان فرشته های نگهبانی را می فرستد تا اینکه مرگ یکی از شما فرا رسد در این موقع فرستادگان ما روح او را می گیرند و در کار خود کوتاهی نمی کنند.(4)
از مجموع آیات فوق این نتیجه به دست می آید که انسان نگهبان دارد تا آن زمان که فرمان بسته شدن پرونده عمرش داده شد و خدا بهترین نگهبان و حافظ است.
این سخن حضرت یعقوب علیه السلام است برای برادران یوسف علیه السلام در آن هنگام که عازم مصر بودند:
فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ؛
به تحقیق خداوند بهترین نگهبان است و او مهربان ترین مهربانان است.(5)
پی‌نوشت‌ها:
1- سوره رعد، آیه 11
2- سوره طارق، آیه 4
3- سوره انفطار، آیه 10
4- سوره انعام، آیه 61
5- سوره یوسف، آیه 64
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ؛
برای هر انسان از پیش رو و پشت سر مامورین الهی هستند که به فرمان او حفاظت می کنند.(1)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ؛
برای هر انسان محافظی هست.(2)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ؛
برای هر کدام از شما نگاهبانانی هست.(3)
وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَیُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَهً حَتَّی إِذَا جَاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا یُفَرِّطُونَ؛
خداست که با اقتدار برتر از بندگانش می باشد و برایتان فرشته های نگهبانی را می فرستد تا اینکه مرگ یکی از شما فرا رسد در این موقع فرستادگان ما روح او را می گیرند و در کار خود کوتاهی نمی کنند.(4)
از مجموع آیات فوق این نتیجه به دست می آید که انسان نگهبان دارد تا آن زمان که فرمان بسته شدن پرونده عمرش داده شد و خدا بهترین نگهبان و حافظ است.
این سخن حضرت یعقوب علیه السلام است برای برادران یوسف علیه السلام در آن هنگام که عازم مصر بودند:
فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ؛
به تحقیق خداوند بهترین نگهبان است و او مهربان ترین مهربانان است.(5)
پی‌نوشت‌ها:
1- سوره رعد، آیه 11
2- سوره طارق، آیه 4
3- سوره انفطار، آیه 10
4- سوره انعام، آیه 61
5- سوره یوسف، آیه 64
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
