دنیا برای آخرت است
امام علی علیه السلام فرمودند:
الدُّنْیَا خُلِقَتْ لِغَیْرِهَا وَ لَمْ تُخْلَقْ لِنَفْسِهَا.
دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده نه برای رسیدن به خود.
نهج البلاغه: حکمت 455
شرح حدیث:
دنیا هدف نهایی نیست بلکه فرصت و زمان مناسبی است برای تدارک آخرت، بنابراین اگر کسی دنیا را به خاطر دنیا بخواهد در اشتباه است و خود را محدود به عمر خود در دنیا کرده و در آخرت نصیبی نخواهد داشت.
فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَهِ مِنْ خَلاَقٍ(1)
بعضی از مردم می گویند خداوندا از مال دنیا به ما عطا کن و اینها در آخرت بهره ای ندارند. این قشر از جامعه اگر مقداری درباره توقفشان در دنیا بیندیشند و دنیا را پل عبور به جهان آخرت بدانند متوجه خطای خود خواهند شد.
حضرت مسیح علیه السلام می فرمودند:
اِنَّمَا الدُّنیا قَنطَرَهٌ فاعبُرُوها و لا تَعمُروها(2)
دنیا پل بیش نیست پس از آن بگذرید و آبادش مکنید.
همان گرامی فرمودند:
مَن ذَالَّذِی یُبنِی عَلی مَوجِ البَحرِ داراً؟ تِلکُمُ الدُّنیا فَاتَتَّخِذوها قراراً(3)
کیست که بر موج دریا خانه ای بسازد؟ این است حالت دنیا پس آن را جای ماندن نگیرید.
پس نتیجه می گیریم که دنیا نباید هدف نهایی ما باشد بلکه مقدمه ای برای آخرت که جاودانه است بر همین اساس رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلم سفارش می فرمودند:
فَلیَتَزوَّدِ العَبدُ مِن دُنیاهُ لاَخِرَتِهِ وَ مِن حَیاتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لَهِرَمِهِ فَاِنَّ الدُّنیا خُلِقَت لَکُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلآخِرَهِ(4)
بنده باید از دنیای خود برای آخرتش و از زندگی خود برای مردنش و از جوانی برای ناتوانیش توشه برگیرد زیرا که دنیا برای شما آفریده شده است و شما برای آخرت.
پی‌نوشت‌ها:
1- سوره بقره، آیه 200
2- خصال صدوق، ص 65
3- بحارالانوار، ج 14، ص 326
4- تنبیه الخواطر، ج 1، ص 131
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.
فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَهِ مِنْ خَلاَقٍ(1)
بعضی از مردم می گویند خداوندا از مال دنیا به ما عطا کن و اینها در آخرت بهره ای ندارند. این قشر از جامعه اگر مقداری درباره توقفشان در دنیا بیندیشند و دنیا را پل عبور به جهان آخرت بدانند متوجه خطای خود خواهند شد.
حضرت مسیح علیه السلام می فرمودند:
اِنَّمَا الدُّنیا قَنطَرَهٌ فاعبُرُوها و لا تَعمُروها(2)
دنیا پل بیش نیست پس از آن بگذرید و آبادش مکنید.
همان گرامی فرمودند:
مَن ذَالَّذِی یُبنِی عَلی مَوجِ البَحرِ داراً؟ تِلکُمُ الدُّنیا فَاتَتَّخِذوها قراراً(3)
کیست که بر موج دریا خانه ای بسازد؟ این است حالت دنیا پس آن را جای ماندن نگیرید.
پس نتیجه می گیریم که دنیا نباید هدف نهایی ما باشد بلکه مقدمه ای برای آخرت که جاودانه است بر همین اساس رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلم سفارش می فرمودند:
فَلیَتَزوَّدِ العَبدُ مِن دُنیاهُ لاَخِرَتِهِ وَ مِن حَیاتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لَهِرَمِهِ فَاِنَّ الدُّنیا خُلِقَت لَکُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلآخِرَهِ(4)
بنده باید از دنیای خود برای آخرتش و از زندگی خود برای مردنش و از جوانی برای ناتوانیش توشه برگیرد زیرا که دنیا برای شما آفریده شده است و شما برای آخرت.
پی‌نوشت‌ها:
1- سوره بقره، آیه 200
2- خصال صدوق، ص 65
3- بحارالانوار، ج 14، ص 326
4- تنبیه الخواطر، ج 1، ص 131
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.
