دعای باران

امام علی علیه السلام در دعای نماز طلب باران گفتند:

فِی دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلَلَ السَّحَائبِ دُونَ صِعَابِهَا.

خدایا ما را سیراب کن با ابرهای رام گشته و فرمانبر نه با ابرهای سرکش و خروشان.

نهج البلاغه: حکمت 464

باران در عین حالی که رحمت و برکت است گاهی بلا و عذاب است در آن هنگام که به تعبیر امام علیه السلام ابرهای سرکش و خروشان متراکم می شوند. به گونه ای می بارند که سیل ایجاد می کنند و گاه سیل آن قدر خروشان و وحشتناک می شود که میلیون ها انسان را بی خانمان کرده و هر چه سر راه دارد با خود می برد. منابع طبیعی و کشاورزی نابود می شوند. احشام و حیوانات را در خود می بلعد و اجازه فرار انسان ها را نیز نمی دهد و همه را به کام مرگ می کشاند.

خداوند متعال در قرآن گاهی از باران به عنوان یک امر حیات بخش مثال می زند.
وَهُوَ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ حَتَّی إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ(1)
اوست که بادها را پیشاپیش رحمت خویش بشارت دهد تا ابرهای سنگین را با خود حمل کند ما آنها را به سرزمین های مرده و بی آب می رانیم و به وسیله آنها باران را نازل می کنیم و به کمک باران میوه ها از خاک بیرون می آوریم و گاهی از باران به عنوان عذاب دردناک ملت های خطاکار مثال می زند.

وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَهُ الْمُجْرِمِینَ(2)
آنگاه چنان بارانی بر آنها نازل کردیم بنگر پایان کار مجرمین چه خواهد بود.

وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ(3)
چنان بارانی بر آنها نازل کردیم که چه باران بدی بود باران بیم داده شدگان.

امام سجاد علیه السلام نیز چون جد بزرگوارشان هنگام درخواست باران از نوع باران رحمت درخواست می کنند نه بارانی که سیل زاست و خانمان برانداز است.
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنَا سَمُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَیْنَا حُسُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنَا رُجُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَیْنَا أُجَاجاً. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَکَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ(4)
پروردگارا سایه ابرها را برای ما مسموم و سرمایش را برایمان شوم و بارانش را عذاب و آبش را شور مگردان. خداوندا بر محمد و آل او درود فرست و از برکات آسمان ها و زمین روزی ما کن که تو بر همه چیز توانایی.

پی‌نوشت‌ها:
1- سوره اعراف، آیه 57
2- سوره اعراف، آیه 84
3- سوره شعراء، آیه 173
4- صحیفه سجادیه، دعای 19

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.