هنگامى كه درباره تبِ پيوسته يك روز در ميان از ايشان پرسيدند: قدرى عسل و شونيز (سياه دانه) ، برداشته و سه ليسه انگشت از آن خورده

امام هادى علیه السّلام فرمودند:

لَمّا سُئِلَ عَنِ الحُمَّى الغِبِّ الغالِبَةِ: يُؤخَذُ العَسَلُ وَالشّونيزُ ، ويُلعَقُ مِنهُ ثَلاثُ لَعقاتٍ ؛ فَإِنَّها تَنقَلِعُ ، وهُمَا المُبارَكانِ ، قالَ اللّه ُ تَعالى فِي العَسَلِ : خْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِيهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ؛

هنگامى كه درباره تبِ پيوسته يك روز در ميان از ايشان پرسيدند: قدرى عسل و شونيز (سياه دانه) ، برداشته و سه ليسه انگشت از آن خورده شود . در اين صورت ، تب ، ريشه كن خواهد شد ، و اين هر دو ، مبارك هستند . خداوند متعال ، درباره عسل فرموده است : (از درونِ [شكم] آن (زنبور) ، شهدى كه به رنگ هاى گوناگون است ، بيرون مى آيد . در آن ، براى مردم ، درمانى است) .

طبّ الأئمّة لابني بسطام ، صفحه 51 عن أبي جعفر ، بحارالأنوار ، جلد 62 ، صفحه 100 ، حديث 23