در یکى از روزهاى عید به حضور امیر المؤمنین (علیه السلام) شرفیاب شدم، دیدم در پیش روى او سفره اى گسترده بود و بر آن نانى از گـند

سویدبن غفله مى گوید:

دَخَلْتُ عَلى أَمِیرالْمُؤْمنِینَ علیه السلام یَوْمَ عِیْدٍ فَاِذا عِنْدَهُ فاثُورٌ عَلَیْهِ خُبْزُ السَّمْراءِ وَ صَفْحَةٌ فِیها خَطِیفَةٌ وَ مِلْبَنَةٌ، فَقُلْتُ: یا أَمِیرَالْمُؤْمنِینَ یَوْمَ عِیْدٍ وَ خَطِیفَةٌ؟! فَقالَ علیه السلام: اِنَّما هذا عِیْدُ مَنْ غُفِرَلَهُ؛

در یکى از روزهاى عید به حضور امیر المؤمنین (علیه السلام) شرفیاب شدم، دیدم در پیش روى او سفره اى گسترده بود و بر آن نانى از گـندم و یک سینى قـرار داشـت که درون آن یک ظرف فرنى و ملاقه اى بود، عرضه داشتم: یا امیرالمؤمنین! روز عید و این سفره؟! حضرت فرمودند: امروز عید کسانى است که مورد بخشش حق واقع شده اند.

[بحارالانوار، ج 40، 326، از مناقب ابن شهرآشوب]