بنده اگر قناعت كند، «آزاد» است، آزاد، اگر طمع داشته باشد «برده» است.
امام على علیه السّلام فرمودند:
أَلْعَبْدُ حُرٌّ ما قَنَعَ، أَلْحُرُّ عَبْدٌ ماطَمَعَ؛
بنده اگر قناعت كند، «آزاد» است، آزاد، اگر طمع داشته باشد «برده» است.
[غررالحكم ج1 ص113]
