تقيّه براى اين است كه خونها حفظ شود، وقتى مسأله به خون ريزى رسيد، ديگر جاى تقيّه نيست.
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنَّما جُعِلَتِ التَّقِيَّةُ لِيُحقَنَ بِهَا الدَّمُ، فَإذا بَلَغَ الدَّمَ فَلَيْسَ تَقِيَّةٌ؛
تقيّه براى اين است كه خونها حفظ شود، وقتى مسأله به خون ريزى رسيد، ديگر جاى تقيّه نيست.
اصول كافى، ج 3، ص 313.
