امام على علیه السلام به مردى فرمودند:
کَیْفَ اَنْتُم؟ فَقالَ: نَرجُو وَ نَخافُ، فَقالَ علیه السلام : مَنْ رَجا شَیْئا طَلِبَهُ، وَ مَنْ خافَ شَیْئا هَرِبَ مِنْهُ، ما أدْرى ما خَوْفُ رَجُلٍ عَرَضَتْ لَهُ شَهْوَةٌ فَلَمْ یَدَعْها لِما خافَ مِنْهُ، وَ ما أدْرى ما رَجاءُ رَجُلٍ نَزَلَ بِهِ بَلاءٌ فَلَمْیَصْبِرْ عَلَیْهِ لِمایَرْجُو.
حال شما چطور است؟ او در پاسخ گفت: امیدوار و بیمناکم بعد حضرت علی علیه السلام فرمودند:
هر که امید چیزى دارد آن را طلب مى کند، و کسى که از چیزى بترسد از آن فرار خواهد کرد، نمى دانم چگونه ترس دارد کسى که شهوت به او روى مى آورد ولى به خاطر ترس از آن رها نمى کند، و نمى دانم چه امید دارد مردى که بلا و گرفتارى به او روى مى آورد ولى به خاطر چیزى که به آن امیدوار است شکیبایى پیشه نمى کند.
هر که امید چیزى دارد آن را طلب مى کند، و کسى که از چیزى بترسد از آن فرار خواهد کرد، نمى دانم چگونه ترس دارد کسى که شهوت به او روى مى آورد ولى به خاطر ترس از آن رها نمى کند، و نمى دانم چه امید دارد مردى که بلا و گرفتارى به او روى مى آورد ولى به خاطر چیزى که به آن امیدوار است شکیبایى پیشه نمى کند.
بحارالأنوار، ج 78، ص 51
