از حسن بن جهم روایت شده که گفت: ما در خدمت امام رضا علیه‏ السلام بودیم، که از پدرشان یاد کردیم، امام رضا علیه السلام فرمودند:

کانَ عَقْلُهُ لاتُوازى بِهِ الْعُقُولُ و رُبّما شاوَرَ الْأَسْوَدَ مِنْ سُودانِهِ، فَقیلَ لَهُ: تُشاوِرُ مِثْلَ هذا؟ فَقالَ: إِنَّ اللّه‏َ تَبارَکَ و تَعالى رُبَّما فَتَحَ عَلى لِسانِهِ، قالَ: فَکانُوا رُبَّما أَشاروُا عَلَیْهِ بِالشّىْ‏ءِ فَیَعْمَلُ بِهِ فى الضِّیْعَةِ وَالْبُستانِ.

عقل هیچ عاقلى با او (امام کاظم علیه السلام) برابرى نمى‌‏کرد، [ولى با این همه] گاهى از اوقات با یکى از سیاهان خدمتکار خود مشورت مى‏‌نمود، وقتى به او اعتراض مى‏‌شد، مى‏‌فرمودند: چه بسا خداوند متعال مشکلى را با زبان او آسان مى‏کند و گره آن را مى‏ گشاید. سپس امام علیه‏ السلام فرمودند: بسیار دیده مى‏شد که آنان چیزى را در امور زمین و باغ و بستان به او مى‏گفتند و امام به گفته آنان عمل مى ‏کرد.

مکارم اخلاق: 335