سید بن طاووس گوید:
دُعاءُ قُنُوتِهِ [الهادى علیه السلام]: یا مَنْ تَفَرَّدَ بِالرُّبُوبِیَّةِ وَ تَوَحَّدَ بِالْوَحْدانِیَّةِ یا مَنْ اَضاءَ بِاسْمِهِ النَّهارُ وَ اَشْرَقَتْ بِهِ الاَْنْوارُ وَ اَظْلَمَ بِاَمْرِهِ حِنْدِسُ اللَّیْلِ وَ هَطَلَ بِغَیْثِهِ وابِلُ السَّیْلِ یا مَنْ دَعاهُ الْمُضْطَرُّونَ فَاَجابَهُمْ وَ لَجَأَ اِلَیْهِ الْخائِفُونَ فَآمَنَهُمْ…؛
دعاى قنوت امام هادى علیه السلام این گونه بود:
اى آن که در پروردگارى یکتایى، و در وحدانیت و یگانگى واحدى، اى آن که به اسم او روز روشن مى شود و نورها پرتو افشانى مى کنند، و به فرمان او ظلمت و تاریکى شب را فرا گرفته و قطره هاى باران پیایى فرود مى آید، اى آن که درماندگان او را مىخوانند و جواب مى دهد و بیمناکان به او پناه مى برند و ایمن مى سازد.
اى آن که در پروردگارى یکتایى، و در وحدانیت و یگانگى واحدى، اى آن که به اسم او روز روشن مى شود و نورها پرتو افشانى مى کنند، و به فرمان او ظلمت و تاریکى شب را فرا گرفته و قطره هاى باران پیایى فرود مى آید، اى آن که درماندگان او را مىخوانند و جواب مى دهد و بیمناکان به او پناه مى برند و ایمن مى سازد.
مهج الدعوات : 60
