امام هادی علیه السلام فرمودند:

اَلمِراءُ یُفسِدُ الصِّداقَةَ القَدِیمَةَ و یُحَلِّلُ العُقدَةَ الوَثیقَةَ؛

کشمکش و جدال، دوستی کهن را خراب می کند و پیوند استوار را از هم می گسلد.

بحارالانوار، ج75، ص 369

هرچه دوستی ها را به هم بزند و پیوندها را به جدایی بکشاند. ناپسند است. «جدال»، یکی از این عوامل است.
در مجادله و جرّ و بحث، هر کس می کوشد بر حریف خویش پیروز شود و اثبات کند که حق با اوست و حرف او درست است. این مسأله، حسّ غلبه و برتری جویی و تفوّق طلبی را در انسان تقویت می کند و به جداییها و سست شدن پیوندهای دوستی می انجامد.
یکی از محرّمات در حال احرام برای حاجیان، «جدال» است. (1)
حج که باید محیط و فضای دوستی و معنویت و رها شدن از خودخواهی و تکبّر را فراهم آورد، در سایه ی جدال و نزاعهای لفظی، سبب پیدایش اختلاف و تفرقه و جدایی می شود و این با روح حج ناسازگار است. از نشانه های تواضع، یکی هم آن است که انسان با دیگری به جرّ و بحث و جدال بیهوده نپردازد و اگر حق با او هم باشد، جدل را ترک کند و این چون نیازمند پاگذاشتن روی نفسانیّات و مبارزه با خودخواهی است، نشان فروتنی به شمار آمده است.
چه بسیار دوستیهای کهن که در اثر جدال، از بین می رود.
و چه بسا رشته های مستحکم و ریشه دار رفاقت و روابط حسنه که در پی آن گسسته می شود.
از سخنان امام علی علیه السلام نیز این است.
«مراء و جدال، بذر و اساس شر و بدی است.»(2) با افزودن ظرفیت و تحمّل خویش، از جدالهای بی ثمر بپرهیزیم.

پی نوشت:
1. بقره(2)، آیه 197.
2. المراء بذرالشرّ(غررالحکم، حدیث 393).
منبع: حکمت های نقوی(ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام هادی علیه السلام)، جواد محدثی، ‌انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول(1391).