موسی بن بکر گوید: شنیدم که امام کاظم(ع) می فرمود:

اَللَّحمُ یُنبِتُ اللَّحمَ، مَن اَدخَلَ جَوفَهُ لُقمَهَ شَحمٍ اَخرَجَت مِثلَها داءًا؛

«گوشت» گوشت را می رویاند. هر کس یک لقمه «پی» وارد بدن خود کند، به همان اندازه، «درد» را از بدن بیرون می کند.

المحاسن، ص465

گرچه بعضی «خام خواری» را ترویج می کنند و از خوردن گوشت پرهیز دارند، توصیه دینی استفاده از گوشت است.
خداوند، حیوانات حلال گوشت را برای استفاده بشر آفریده است.
پیامبران هم از گوشت گوسفند استفاده می کردند.
از غذاهای بهشتیان هم «گوشتهای بریان شده» است.
آنچه سبب رشد جسمی و تأمین نیازهای بدن می شود، تا حدّ زیادی در فرآورده های گوشتی قرار دارد، چه پرندگان، چه حیوانات دریایی مثل ماهی، چه دام از قبیل گاو و گوسفند و شتر.
اهمیت گوشت تا آن جاست که بهترین خوراکی به شمار می آید و در حدیث نبوی چنین می خوانیم:
«اَللَّحمُ سَیّدُ الطّعام فی الدُّنیا وَ الآخِره»(1)
گوشت، مهمترین و بهترین طعام در دنیا و آخرت است.
امام صادق(ع) هم فرموده است: گوشت از گوشت می روید. هر کس چهل روز گوشت نخورد، اخلاقش بد می شود، گوشت بخورید که شنوایی و بینایی را می افزاید.
البته نه در خوردن گوشت و نه در استفاده از پی، نباید زیاده روی کرد، که افراط در خوردن آنها عوارضی سوء دارد.

پی نوشت:
1. المحاسن، ج2، ص248.
منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)