راه افتادن کودکان

یکی از شیرین ترین مراحل زندگی انسان، گام برداشتن های ابتدایی اوست.
 

چکیده: یکی از نشانه هایی که باعث می شود والدین متوجه شوند فرزند سالمی دارند، قدم برداشتن در آخرین ماه های سال اول زندگی است. برای بهتر انجام شدن این مرحله لازم است والدین به مواردی توجه کنند که در این نوشتار بدان پرداخته شده است. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 671 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه

 

وقتی کودک آمادگی لازم برای راه رفتن را داشته باشد، راه می رود، بچه ها بین سنین نه تا یک و نیم سالگی راه می روند. راه رفتن کودک ربطی به هوش او ندارد، با این وجود وقتی کودکی دیر راه می افتد، والدین سعی می کنند او را به راه رفتن تشویق کنند. دوستان و آشنایان با دیدن چنین کودکی به والدینش می گویند: «مطمئنی بچه ات سالمه؟» چرا راه نمیره؟ دختر من وقتی نه ماهه بود راه می رفت. شاید بهتر باشه تو هم بچه ات رو بفرستی کنار بچه های دیگه تا راه رفتن رو یاد بگیره». شنیدن چنین حرف هایی باعث ناراحتی والدین می شود ولی آنها باید بدانند که حتی اگر فرزندشان تا یک و نیم سالگی اش راه نرود اشکالی ندارد نباید سعی کنید که راه رفتن را به فرزندتان یاد بدهید. اگرچه شما وقتی دستان کودکتان را می گیرید و او را همراه خودتان می برید، از این کار لذت می برید. ولی این کار شما به راه رفتن کودک کمکی نمی کند. صبور باشید و صبر کنید هروقت موقع آن رسید، کودکتان راه برود.
کودک معمولا برای راه رفتن ابتدا یاد می گیرد که با گرفتن وسایل روی دو پایش بایستد. شاید یاد گرفتن این مهارت برای کودک چند روز، چند هفته و یا چندماه طول بکشد. بعد در حالی که او وسایل خانه یا دست والدینش را گرفته، اولین قدم را برمی دارد. کودک از راه رفتن خودش لذت می برد و فراموش می کنند که چند بار زمین خورده است.
وقتی کودک شروع می کند به راه رفتن، زاویه ی دید او نیز تغییر می کند. چندی قبل او روی زمین می خزید و همه چیز را روی زمین می دید، ولی حالا می تواند در حالت ایستاده همه چیز را ببیند. او اکنون وسایل، انسان های اطرافش و حتی خودش را به نحو دیگری می بیند. او وقتی راه می رود، می تواند به اشیاء بیشتری دست بزند و سریعتر حرکت کند و به جاهای بیشتری سرک بکشد. بنابراین والدین کودک باید بیشتر مراقب او باشند و محیط امنی برای کودک فراهم کنند.
 

شاید یکی از شیرین ترین مراحل رشد کودک راه رفتن او باشد. وقتی کودک راه افتاد، او را با خودتان به پیاده روی ببرید. به او اجازه دهید که مسیرش را خودش انتخاب کند و شما همراه او حرکت کنید و ببینید کودکتان با چه چیزهای جالبی برخورد می کند. کودک وقتی گیاه، جانور و گلی را می بیند می ایستد و آن را امتحان می کند. شما می توانید کیفی همراه خودتان بردارید و بعضی از چیزهایی که کودک را امتحان می کند را برای او بردارید و به خانه ببرید.
هر قدر کودکتان بیشتر راه برود، کمتر به بودن درون کالسکه اش علاقه نشان می دهد. این مسأله به خصوص زمانی که شما عجله دارید و می خواهید مسیر طولانی بروید، برایتان مشکل ساز می شود. وقتی به خرید و یا جای شلوغی می روید و می خواهید کودکتان درون کالسکه اش بماند، اسباب بازی یا خوراکی مورد علاقه اش را به او بدهید، اگر او راضی نشد، به مکان خلوت تری بروید و کودک را آنجا بگذارید تا کمی راه برود، بیشتر بچه ها دوست دارند در شلوغی های خودشان کالسکه شان را حرکت دهند و این مسأله باعث به وجود آمدن مشکلاتی برای شما می شود. اما وقتی کودک کمی این کار را انجام داد، راحت تر می توانید او را به درون کالسکه اش برگردانید. اگرچه کودکان کند راه می روند و دوست دارند به جای این که درون کالسکه باشند، خودشان راه بروند و این کار آنها باعث عصبانیت شما می شود ولی شما نیز از راه رفتن کودک تان لذت می برید. یک روز تعجب می کنید که کودکتان راه رفتن را خوب یاد گرفته و مثل شما راه می رود.
 
 
منبع: راهنمای کامل تربیت کودک (از تولد تا 5 سالگی)
نویسنده: رابین گلدستاین
مترجم: شیرین یزدانی