روش های تربیتی فرزند (بخش دوم)

سعی کنید وقت معینی را در روز تعیین کنید که فرزندتان بداند در آن موقع می تواند بی دغدغه با شما صحبت کند.
 

چکیده : در تربیت فرزند دلبندتان سخت گیر نباشید اما دقیق باشید، بدانید که آینده فرزندتان را دارید می‌سازید پس سعی کنید از بهترین شکل معماری استفاده کنید تا ساختمان وجودی او را به شکل زیبایی بسازید. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 992 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 هدف از تربیت کودک پرورش خلاقیت ، ابتکار و نیروی تفکر او است. منظور از این نوع تعریف آن است که والدین باید روش تربیتی را با توجه به شخصیت و تفاوت های فردی فرزند خود در نظر بگیرند چون فرزندان متفاوت هستند و روش های تربیتی آنها نیز متفاوت است، شاید یک روشی برای تربیت یکی از فرزندانتان موثر بوده باشد، دلیل بر این نیست که آن روش برای فرزندان دیگر هم مفید باشد. ممکن است والدین در راه تربیت فرزندان خود با آموزش ها و روش های تربیتی زیادی مواجه شوند ، اولین قدم در این راه تربیت فرزند تجزیه و تحلیل اطلاعات فرزند توسط والدین است. 
برای اینکه والدین بتوانند در زمینه تربیت کودک موفق و پیروز باشند باید از شرایط تربیت کودک آگاهی داشته باشند و متناسب با آن اقدام به تربیت کودک خود کنند بسیاری از افراد از این نکته بسیار مهم غافل هستند. 
 

خیلی واژه تربیت کودک را می‌شنویم اما با کیفیت و حقیقت آن آشنایی نداریم در واقع تربیت به معنای تعلیم و پرورش دادن کودک با استفاده از بسیاری از اصول ها می باشد. زمانی که والدین، کودکان خود را تربیت می کنند در واقع در حال آموزش آنان هستند و قالب های رفتاری و اصول فکری کودکان را شکل می دهند در همین کودکی است که شخصیت کودک نقش می‌گیرد و آینده ای او بستگی به همین دوران دارد. به همین دلیل والدین با کنترل احساسات خود می توانند شرایط را بهتر مدیریت کنند و کودک را به طوری آموزش دهند تا در رویارویی با مشکلات آینده خود بهتر عمل نماید. خانواده ها نباید عجول باشند و باید بدانند که چگونه با مشکلات فرزندان خودشان برخورد کنند. 
 

با فرزندانتان مهربان باشید و بدانید که این مهربانی در آینده ای او نقش بسزایی دارد. هرگز فراموش نکنید فرزندتان را بابت رفتار خوب شان تشویق کنید، همان گونه که وقتی رفتاری بد از آنها سر می زند، تنبیه شان می کنید. بعضی از والدین نمی‌دانند که در چه زمانی از فرزند خود حمایت و تشویق کنند و چه زمانی تنبیه کنند در حالی که برای تربیت فرزند موفق باید آگاهی کافی داشته باشیم. در اجرای قوانین ثابت قدم و استوار باشید. 
 

سعی کنید وقت معینی را در روز تعیین کنید که فرزندتان بداند در آن موقع می تواند بی دغدغه با شما صحبت کند و شما در آن زمان با تمام وجود به حرف های او گوش می دهید. به فرزندان تان هنر گوش کردن به عقاید و دیدگاه دیگران و درک آنها را بیاموزید. برای فرزندانتان الگوی خوبی باشید. از فرزندتان تمجید کنید زیرا تمجید خالق عزت نفس و اعتماد به نفس است. یکی از راهکارهای بسیار مفید است که می‌تواند هم سبب رابطه صمیمانه بین والدین و فرزندان شود و هم سبب اعتماد به نفس فرزندتان. 
 

از موارد مهمى که در محبت به کودک، حتى در پایین ترین رتبه آن، باید مورد توجه قرار گیرد، رعایت برابرى و تساوى در برخورد با کودکان همجنس وغیرهمجنس است والدین باید دقت داشته باشند که فرزند دختر یا پسر فرقی ندارند باید به هر دوی آنها با یک چشم نگاه کرد.
از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) نقل شده است که فرمود: خداوند متعال دوست دارد که میان فرزندان خود، حتی در بوسیدن آنان یکسان عمل کنید.[1] همچنین در مقامى دیگر، آن حضرت فرمود: از خداى بترسید و میان فرزندانتان به عدالت رفتار کنید، همچنانکه شما نیز دوست دارید آنان به شما نیکى و احسان کنند.[2]
 

از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) روایتى در بیان اهمیت محبت به کودکان با این عبارت نقل شده است: از ما نیست کسى که بزرگ ما را احترام نکند و به کوچک ما رحم نورزد.[3] همچنین در مقامى از آن حضرت نقل شده است که فرمود: «خداوند به خاطر محبت انسان به فرزندش به او رحمت می کند.»[4]
فرزندانی که از طرف خانوادشون محبت کافی ببینند و از این نعمت برخوردار باشند در جامعه سربلند هستند و کمبودی را در وجود خودشان احساس نمی‌کنند اما در طرف مقابل کسانی که در بین خانواده خودشان محبتی را ندیدند، مشکلات زیادی را متحمل می‌شوند هم خودشان آسیب می‌بینند و هم به جامعه ضرر می‌رسانند. 
 

برای دستیابی به تربیت اسلامی کودکان، نباید کودکان و نوجوانان را در معرض انتقاد و ایرادهای فراوان قرار داد و آن ها را به صورت منفی با مذهب و ارزش ها آشنا کرد. خانواده ها باید به امر تربیت اهتمام بورزند و سخت تلاش کنند تا کار اشتباهی در تربیت فرزندشان انجام ندهند و با سختی های بی مورد با آینده ای آنها بازی نکنند. باید با کودکان به گونه ای اى رفتار شود که با افزایش خودآگاهی، از درونْ گرایش به ارزش های دینی پیدا کنند و با جان و دل آموزه هاى دینى و اخلاقى را بپذیرند. از اینرو، تربیت دینی امری پیوسته و مداوم است که باید بدون هرگونه اکراه و اجبار و یا زیاده روی و سختگیری بی مورد انجام پذیرد تا همیشگی و پایدار باشد.

پاورقی
1. حسام‌الدین الدین متقى هندى، کنزالعمال، ج 16، لبنان_ بیروت: دارالکتب العلمیه، صفحه 456.
2. همان. صفحه  445
3. ملّامحسن فیض کاشانى، اَلْمَحَجَّةُ الْبَیْضاء فی تَهْذیبِ الْاَحْیاء، ج 3، قم: دفتر انتشارات اسلامی قم وابسته به جامعه مدرسین، ۱۳۸۳ق، ص 365
4. محمدبن حسن حرّ عاملى، وسائل الشیعة، ج 15، قم: آل البیت، ص 201

منبع
حسام‌الدین الدین متقى هندى، کنزالعمال، ج 16، لبنان_ بیروت: دارالکتب العلمیه
محمدبن حسن حرّ عاملى، وسائل الشیعة، ج 15، قم: آل البیت
ملّامحسن فیض کاشانى، اَلْمَحَجَّةُ الْبَیْضاء فی تَهْذیبِ الْاَحْیاء، ج 3، قم: دفتر انتشارات اسلامی قم وابسته به جامعه مدرسین، ۱۳۸۳