ویژگی های حرکتی در کودکان (بخش دوم)

باید تا سن ۴ سالگی صبر کرد تا او یک موقعیت صحیح عمودی در پرتاب کردن به دست آورد.
 

تمام این ها زمینه انجام عمل بعد را فراهم می آورند، کتاب را همزمان در دست ها و مقابل چشمانش می گیرد و شاید حتی در طول یک لحظه سرش را برای لبخند زدن بالا ببرد. اما یک مربی دانا وعاقل، زیاد روی این محبت حساب نمی کند پیچیدگی های کنترل مربوط به وضعیت ، به خوبی توسط پیشرفت در پرتاب کردن و استعداد حرکتی و اهمیت اساسی نسبت به اجداد اولیه ما که در بهترین مکان در فعالیت و بازی کودک و بزرگسال رسم شده، نشان داده شده است.
پرتاب کاملا درست ، در حدود ۱۵ ماهگی آغاز می شود، هنگامی که کودک توانائی رها کردن شیئی را یاد می گیرد، هنگامی که روی صندلی بلند خود نشسته است، از پرتاب کردن اشیاء به بیرون، یکی پس از دیگری لذت می برد.
عضلات چشمی - حرکتی او به حد کافی متحرک هستند تا اینکه او بتواند با چشم شیئی را که به زمین می افتد، تعقیب کند؛ و عمل بسیار مهم و اساسی چشم در مورد اکتساب حرکات ، در مطالعه و خواندن می باشد.

در ۱۸ ماهگی ، او می تواند در حالت ایستاده اشیاء را پرت کند. او این کار را با ناشیگری انجام می دهد و در حین پرتاب ایستاده ، بازوان را به طرف جلو پرت کرده و بعد به طرف جلو حرکت نوسانی می کند.
باید تا سن ۴ سالگی صبر کرد تا او یک موقعیت صحیح عمودی در پرتاب کردن به دست آورد.
حرکات پاهایش نیز ، نیاز به تنظیم دارد. او میل دارد که از پای راست خود به عنوان تکیه گاه استفاده کند و با ناشیگری بالاتنه اش را با یک حرکت پیچ و تاب خوردگی به طرف جلو خم می کند.
در ۵ سالگی پای چپش را جلو می گذارد و در هنگام پرتاب توپ، پایش را به طرف چپ می برد و آن را رها نمی کند مگر هنگامی که بازویش کاملا کشیده شده باشد؛ تقریبا به همین اندازه در رفتارهای دیگر.
۵ سالگی سنی است که ویژگی های سن بزرگسالی را به ما نشان می دهد، کودک در این سن، بسیاری از خصوصیاتی را به ما نشان می دهد که روش پرتاب کردن بزرگسالان را یادآوری می کند.
پسرها نسبت به دخترها اشیاء را بسیار دورتر پرتاب می کنند و این کار را با مهارت بیشتری نسبت به دخترها انجام می دهند، در رابطه با این موضوع یک تفاوت جنسی اساسی در رفتار وجود دارد که هرگز نمی توان این تفاوت را به عوامل تربیتی نسبت داد؛ تفاوت های مربوط به جنس، قبل از ۴ سالگی به خوبی ظاهر می شوند.
انسان صحرانشین از نحوه پرتاب گلوله توسط خودش راضی نبوده است، او ضربه های محکم می زده است، پس از پرتاب توپ به بازی می پردازد که در آن به توپ ضربه می زند (چوگان بازی و غیره). این روش یک هم آهنگی عالی میان چشم ها، دست ها، انگشتان و پاها ایجاب می کند. این هم آهنگی مستلزم یک تغییر وضعیت خفیف، فهم و درک فوری، ارزیابی صحیح زمان می باشد.
 کودک ۶ ساله در حالی که وضعیت خود را بسیار سریع حفظ می کند، به توپ ضربه می زند.
کودک ۱۰ ساله با وضعیت پاها به طور تقریبا رضایت بخشی موفق به پرتاب محکم توپ می شود. مهارت استفاده از توپ آشکارا بین ۵ تا ۱۰ سالگی نه تنها به واسطه تمرینات ، بلکه به این دلیل که سیستم عصبی – ماهیچه ای کودک به تدریج در معرض تغییرات رشد قرار دارد در حال پیشرفت است. تغییرات مشابهی نیز بر شکل های عضلات بیشماری در تکلیف مدرسه اش تأثیر می گذارد. استفاده از مدادهای سیاه و رنگی، بسیار ماهرانه تر از استفاده از توپ در بازی است. استفاده از ابزار طراحی به بلوغ حرکتی بستگی زیادی دارد.
در این باره در فصل «زندگی تحصیلی» (فصل هجدهم) جزئیاتی درباره آن ارائه می دهیم و از مراحل رشد و پیشرفت دست خط صحبت می کنیم. در آنجا هم شکل عمومی فعالیت حرکتی با سن و با مهارتهای غریزی بهتر از تمرین بر روی خود تغییر می یابد. این نکته بیان می کند که کودکان در مرحله ای از رشد و در مفهوم کلی، نقاشی با مدادهای رنگی بزرگ، و در مرحله دیگری طراحی دقیق با مداد سیاه نوک تیز را ترجیح می دهند.
سرعت و دقت همواره میل دارند که بر اساس درجه بلوغ سیستم عصبی - ماهیچه ای، تغییر یابند.
کودک ۷ ساله کند کار می کند؛
کودک ۸ ساله دوست دارد که برای انجام کارش محدودیت زمانی برای او در نظر بگیرند؛
کودک 9 ساله میل به تندنویسی دارد بدون اینکه زیاد نگران تمیزی و درستی نوشته خود باشد. چنین تفاوت هایی کاملا طبیعی هستند و اگر ما آنها را درک کنیم، دیگر اهمیت زیادی برای پیشرفت های مداوم در اکتساب توانائی های حرکتی قائل نخواهیم بود.
از آنجا که بلوغ یک عامل بسیار اساسی در تعیین خصوصیات حرکتی کودکان در طول دوران رشدشان می باشد، ما باید در تقسیمات مختلف یک کلاس ابتدائی منتظر تفاوت های خاصی در حالت عمومی حرکتی باشیم. مطمئنا این مسأله بستگی زیادی به آزادی حرکتی دارد که به دانش آموزان اجازه داده شده است. اگر آنها مجبور به حفظ وضعیتی مشخص در مکانی معین شوند، ممکن است پدیده های تخلیه حرکتی با روش جنبیدن، پیچ و تاب خوردن، دست زدن به اشیاء ، ادا درآوردن، و غیره دیده شود. این گونه تخلیه رفتاری نشانه های جالبی از بلوغ حرکتی کودک به ما ارائه می دهد. اما اگر جو و امکانات فراهم شده در یک کلاس امکان ایجاد درجه ای از یک آزادی طبیعی را فراهم آورد، یک بینش بسیار صحیح از خصوصیات خرکتی کودکان بدست می آوریم.
 

به عنوان مثال در مهد کودک، بچه ۵ ساله می تواند از یک مرکز دیدنی به یک مرکز دیدنی دیگر برود و با واسطه گری معلم از مطلبی به مطلب دیگر بپردازد. هر بار که توجهش بر یک موضوع ثابت شود می تواند یک مدت زمان طولانی برای آن صرف کند و با آرامش به کار بپردازد. در مدت بازی فقط به طور مبهم به وضعیت کل کلاس توجه می کند ، به راحتی با معلم در مورد آنچه که انجام می دهد صحبت می کند و خود را به عنوان یک تماشاچی در نظر نمی گیرد.
روش های حرکتی کودکان در ابتدای تحصیل، تفاوت های معناداری را نشان می دهد، مدیریت و جو کلاس بسیار قابل تغییر هستند، لوازم آموزشی زیاد به چشم نمی خورد.
 
ادامه دارد...
 
 
منبع: کتاب روان شناسی کودک
نویسنده: آرنولدژسل، اف-ال ایلگ