آنچه کودکان برای سلامت روان به آن نیاز دارند ؟ (بخش دوم)

از غر زدن، تهدید کردن و رشوه دادن خودداری کنید؛ بچه ها یاد می گیرند که نق زدن ها را ندیده بگیرند. تهدید کردن و رشوه دادن نیز مؤثر نیست.
 

کودکان برای کشف و پیشبرد مهارت های جدید و عدم وابستگی نیاز به فرصت دارند در ضمن باید بیاموزند که رفتارهای خاصی غیر قابل پذیرش بوده و آنها باید مسئول نتایج اعمال خود باشند. کودکان به عنوان عضوی از خانواده باید از قوانین واحد خانواده پیروی کنند. به آنها راهنمایی ها و انضباطی عرضه کنید که مناسب و دایمی باشند. بچه ها این مهارت های اجتماعی را با خود به مدرسه و در نهایت به محیط کار می برند.
 

ـ محکم باشید؛ اما مهربان و واقع بین در انتظارات خود. بالندگی کودکان بستگی به محبت و تشویق شما دارد.

ـ مثال خوبی باشید؛ نمی توانید از فرزند خود انتظار خویشتن داری و خودداری داشته باشید در حالی که خود این گونه رفتار نمی کنید.

ـ از رفتار کودک انتقاد کنید نه خودِ او؛ به جای اینکه بگویید «تو دختر یا پسر بدی هستی» بهتر است بگویید «کاری که انجام دادی بد بود».

ـ از غر زدن، تهدید کردن و رشوه دادن خودداری کنید؛ بچه ها یاد می گیرند که نق زدن ها را ندیده بگیرند. تهدید کردن و رشوه دادن نیز مؤثر نیست.

- به بچه ها دلایل اینکه چرا آنها را به انضباط عادت می دهید و نتایج نهایی اعمال آنها چه خواهد بود را شرح دهید.

ـ در باره احساسات خود با آنها صحبت کنید؛ همه ما گاهگاهی عصبانی می شویم. اگر شما «از کوره در رفتید»، در باره آنچه اتفاق افتاده بود با او صحبت کنید و دلیل عصبانیت خود را با او در میان بگذارید. اگر کار شما اشتباه بود، از او معذرت بخواهید.

- به خاطر داشته باشید هدف، کنترل کودک نیست، بلکه کمک به او برای یادگیری خویشتن داری می باشد.
 

گاهی ترسیدن برای کودک مفید می باشد. هر کسی در زمانی از زندگی خود از چیزی می ترسد. ترس و اضطراب نتیجه تجاربی است که آنها را درک نمی کنیم. اگر فرزندان شما ترس هایی دارند که از بین نمی روند و رفتار آنها را تحت تأثیر قرار می دهد، اولین اقدام شما باید این باشد که ببینید چه چیز آنها را می ترساند. محبت بورزید، صبور باشید و به آنها اطمینان خاطر ببخشید، نه اینکه انتقاد کنید. به یاد داشته باشید که ترس ممکن است برای بچه ها واقعی باشد.
 

پدر و مادر و افراد خانواده معمولاً اولین کسانی هستند که متوجه می شوند کودک مشکلاتی از نظر احساسی و رفتار دارد. مشاهدات شما به اضافه مشاهدات معلمان و سایر مراقبان باعث می شود تا شما در جستجوی کمک برای فرزندتان باشید. اگر نسبت به مشکلی مظنون هستید و یا سؤالی دارید با متخصص کودکان مشورت کرده و یا با متخصص سلامت روان تماس بگیرید.
 

علایم زیر ممکن است نشان دهنده نیاز به ارزیابی و کمک تخصصی باشد:

* کوتاهی در انجام تکالیف مدرسه؛
* نمره های کم علی رغم کوشش زیاد؛
* اضطراب و نگرانی دایمی؛
* امتناع مکرر از رفتن به مدرسه یا شرکت در فعالیت بچه ها؛
* بیش فعالی یا بیقراری؛
* کابوس های دایمی شبانه؛
* پرخاشگری و ناآرامی دایمی؛
* کج خُلقی همیشگی؛
* افسردگی، غم، زودرنجی.

ـ غذاهای مغذی؛
ـ خواب و سرپناه کافی؛
ـ ورزش؛
ـ مصونیت ها؛
ـ محیط زندگی سالم؛
 

ـ خانواده بامحبت و حامی؛
ـ فرصت برای صحبت کردن با خانواده؛
ـ فرصت برای بازی با کودکان دیگر؛
ـ امنیت و آرامش؛
ـ راهنمایی و انضباط مناسب.

منبع: سایت حوزه نت