اولین واکنش درست و صحیح با برخی رفتارهای نادرست جنسی کودک، دوری از برخورد خشن با اوست.
بازی نکردن با آلت تناسلی خود
گرچه کودکان (مانند نوجوانان)، قادر به استمنا نیستند، ولی بازی کردن با آلت تناسلی، به منظور کسب لذت، از آنها صادر می شود و گاه در موارد بسیار شدید، ممکن است که مایعی شبیه «منی» از آلت آنها خارج شود؛ اما این مسئله، نادر است و عمدتا به صورت بازی کردن گاه گاهی با آلت تناسلی است.
این اتفاق، ممکن است که نخستین بار، فقط به قصد کشف اعضای بدن باشد؛ اما با تکرار آن، کودک، متوجه می شود که از این عمل، احساس لذت می کند؛ لذا آن را تکرار می نماید. والدین نباید چنین برداشت کنند که بازی کودک با آلت تناسلی اش، امری طبیعی است و در این زمینه اقدامی نکنند بلکه باید احساس وظیفه کنند و با توجه به آثار نامطلوب آن در صدد پیشگیری از تکرار آن برآیند.
این اتفاق، ممکن است که نخستین بار، فقط به قصد کشف اعضای بدن باشد؛ اما با تکرار آن، کودک، متوجه می شود که از این عمل، احساس لذت می کند؛ لذا آن را تکرار می نماید. والدین نباید چنین برداشت کنند که بازی کودک با آلت تناسلی اش، امری طبیعی است و در این زمینه اقدامی نکنند بلکه باید احساس وظیفه کنند و با توجه به آثار نامطلوب آن در صدد پیشگیری از تکرار آن برآیند.
واکنش نادرست والدین
تحقیقات نشان می دهد که والدین، با دیدن صحنه بازی کردن کودک با آلت تناسلی اش، احساس شرمساری و ناراحتی می کنند. حتی مادران اروپایی و آمریکایی که در مورد عادی و طبیعی بودن این عمل ، بسیار شنیده اند، این کار انسان را نمی پسندند و شدیدا مایل اند که این عمل از سوی فرزندانشان متوقف شود. ایشان ناپسند بودن این عمل را از آن جهت می دانند که:
أولا، لذت بردن از خود، موجب آن خواهد شد که کودک، کمتر تحت نفوذ پدر و مادر با آموزگاران خود قرار گیرد و هنگامی که به این خشنودی زودگذر، خوی گرفت، او برای لذت بردن، جز به خودش، به دیگری متکی نخواهد شد.
ثانیا، عادت به بازی کردن با خود، ممکن است برای جبران کارهای ناپسند و شکست های کودک، تبدیل به مایه تسلی بسیار سهل الوصول وی گردد و در نهایت سادگی، جایگزین کوشش و اقدامات مثبت او شود.
ثالثا، ورود کودکان به دنیای متمدن حقیقی، بسته به آن است که در مقابل لذت های پایدارتر، از بازی با خود و خودارضایی ، چشم بپوشند. لذا با عادت به کسب لذت از این طریق، نمی توانند از دیگر لذایذ پایدار ، بهره برند.
أولا، لذت بردن از خود، موجب آن خواهد شد که کودک، کمتر تحت نفوذ پدر و مادر با آموزگاران خود قرار گیرد و هنگامی که به این خشنودی زودگذر، خوی گرفت، او برای لذت بردن، جز به خودش، به دیگری متکی نخواهد شد.
ثانیا، عادت به بازی کردن با خود، ممکن است برای جبران کارهای ناپسند و شکست های کودک، تبدیل به مایه تسلی بسیار سهل الوصول وی گردد و در نهایت سادگی، جایگزین کوشش و اقدامات مثبت او شود.
ثالثا، ورود کودکان به دنیای متمدن حقیقی، بسته به آن است که در مقابل لذت های پایدارتر، از بازی با خود و خودارضایی ، چشم بپوشند. لذا با عادت به کسب لذت از این طریق، نمی توانند از دیگر لذایذ پایدار ، بهره برند.
نظر دکتر جینات
از نظر دکتر «جینات»، این لذایذ پایدارتر، در مرحله اول، عبارت اند از: مهر پدر و مادر و در مرحله دوم ، در سایه موافقت اجتماع به دست می آید. بنابر این، کودکانی که از چشمه مهر والدین سیراب گشته اند، کمتر به ادامه این رفتار، تمایل دارند.
از این رو، والدین ، به جای فشار آوردن بیش از حد به کودک برای ترک این عادت ، بهتر است نوزاد را در آغاز پیدایش ، از مهر و محبت خود بهره مند سازند و قلب او را از سرچشمه دوستی حقیقی، چنان سرمست کنند که به خودارضایی ، به عنوان یک وسیلة التذاذ و خشنودی اش روی نیاورد.[1]
والدین مسلمان، علاوه بر آن، می توانند با توجه به احادیثی که در آنها آمده است که چنین عملی، مورد لعن خدا و ملائکه است،[2] به کودکان ، گوشزد کنند که خداوند، این نوع رفتار و بازی زشت را دوست ندارد. در حقیقت والدین باید زشتی این نوع رفتاری که خدا نیز آن را دوست ندارد، به کودکان خود آموزش دهند.
از این رو، والدین ، به جای فشار آوردن بیش از حد به کودک برای ترک این عادت ، بهتر است نوزاد را در آغاز پیدایش ، از مهر و محبت خود بهره مند سازند و قلب او را از سرچشمه دوستی حقیقی، چنان سرمست کنند که به خودارضایی ، به عنوان یک وسیلة التذاذ و خشنودی اش روی نیاورد.[1]
والدین مسلمان، علاوه بر آن، می توانند با توجه به احادیثی که در آنها آمده است که چنین عملی، مورد لعن خدا و ملائکه است،[2] به کودکان ، گوشزد کنند که خداوند، این نوع رفتار و بازی زشت را دوست ندارد. در حقیقت والدین باید زشتی این نوع رفتاری که خدا نیز آن را دوست ندارد، به کودکان خود آموزش دهند.
جمع بندی سخن
در پایان، به جهت یادآوری شیوه های پیشگیری از بلوغ زودرس یا رشد تمایلات جنسی زودهنگام در کودکان، آنها را به طور خلاصه، اشاره می کنیم:
- خودداری والدین و محارم جنس مخالف، از ظاهر شدن در برابر کودک به صورت عریان ، با لباس نیمه عریان و یاز ننده و مهیج.
- خودداری از دستمالی کردن آلت تناسلی کودک و یا حتی تنبیه کردن، به صورت زدن بر پشت و ران های کودک.
- جدا کردن اتاق کودک از اتاق خواب والدین، از سنی که کودک، قادر به تشخیص رفتارهای جنسی است.
- جلوگیری از خوابیدن کودکان با کودکان یا بزرگسالان دیگر.
- خودداری والدین از انجام دادن عمل زناشویی و یا دیگر رفتارهای آمیزشی در برابر کودکان (حتی نوزادان).
- خودداری از قرار دادن کودکان در معرض صحنه ها، عکس ها و یا فیلم های مستهجن و خودداری از شرکت دادن آنها در مجالس مختلط و پارتی ها و ایجاد محدودیت در استفاده از برنامه های سکسی در اینترنت و ماهواره.
- پاسخ دادن به سوالات جنسی کودکان، به طور واقع بینانه و به دور از تهییج جنسی آنها.
- مراقبت از کودکانی که در رختخواب برای مدت طولانی بیدارند. به این منظور، لازم است که والدین، در کنار کودک باشند یا رفت و آمد کنند تا هنگامی که مطمئن شوند که کودک، به خواب رفته است. و بهتر است که اتاق کودک، در مجاورت اتاق والدین باشد تا در موقعیت ها و زمان های گوناگون بتوانند به راحتی، از حال او آگاهی یابند.
- مراقبت از دوستی ها و بازی های کودکان و جلوگیری از بازی های جنسی آنها و همچنین ممانعت از خلوت کردن کودکان ، به مدت طولانی دور از چشم والدین.
نویسنده: علی نقی فقیهی
پی نوشت:
[1] . روابط والدین با فرزندان، ص 195.
[2] . ر.ک: میزان الحکمه با ترجمه فارسی، ج 12، ص 5654، ح 19048.
منبع: کتاب «تربیت جنسی از منظر قرآن و روایات»
.jpg)
.jpg)
---.jpg)
