دوست خوب یا دوست بد؟

قدرت و جاذبه دوست به حدی است که می‌تواند شما را همانند خودش در اعتقادات و باور هایش در بیاورد.
 

در دفتر زندگی انسان‌ها نوشته اند که انسان بدون دوست نمی‌تواند زندگی کند، برای ادامه حیات خودش هم شده باید دوستانی داشته باشد که وجودشان سبب آرامش و دلگرمی برای ادامه حیات باشد. اما هر دوستی سبب آرامش نیست ،احتمال دارد که دوستی را برای خود انتخاب کنید که کاخ های آرزوهای شما را ویران کند و روح شما را متلاطم و دردمند کند. یا دوستی را انتخاب کنید که کلبه کوچک شما را قصری پرشکوه تبدیل کند. 
 

قدرت و جاذبه دوست به حدی است که می‌تواند شما را همانند خودش در اعتقادات و باور هایش در بیاورد. پس دوستی را انتخاب کنید که سبب سعادت شما شود. با افرادی مجالست و همنشینی داشته باشید که صاحب عقیده پاک و فکری سالم باشند چون داشتن فکری سالم، آدمی را به شخصیت فردی و اجتماعی سالم دعوت می‎کند و زمینه ساز سعادت می‌شود.
 
در روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به این نکته توجه شده است؛ انسان بر دین دوست و همنشین خودش است. [1]  دل بسته‌ام از همه عالم به روی دوست*وز هر چه فارغیم، بجز گفتگوی دوست*ما را زمانه دل نفریبد به هیچ روی*اِلّا به موی دلکش و روی نکوی دوست. [2] 
 

اکسیر حیات و آخرت ما در دستان و افکار دوست ما قرار دارد. در این مسیر بی انتهای زندگی نیاز به یک همراه خوب دارید که یار و یاور شما باشد و در مقابل انحراف شما از مسیر الهی حساس باشد و سعادت و نیکبختی شما را فراهم سازد. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : پیوسته برادران راستین داشته باش تا در چتر حمایت آنان زندگی کنی که آنها زینت روزهای خوش و یاور روزهای سخت اند.[3] 
 

زندگی اجتماعی به گونه ای است که ناگزیر هستیم با افراد زیادی دوست شویم. هر یک از این افراد می‌توانند در زمینه های گوناگونی سبب رشد و تعالی شما شوند؛ برخی از دوستان سبب انگیزه شما در تحصیل علم و دانش می‌شوند، برخی دیگر هم سبب شور و نشاط در زندگی می‌شوند، بعضی ها هم هستند که در تشکیل و حفظ خانواده می‌توانند کمک کار شما باشند. به این نوع از دوستان که سبب پیشرفت شما می‌شوند، دوستان مقبول می‌گویند. 

نکته: شما هم قابلیت های خودتان را نشان دهید و نباید این کمک ها یک طرفه باشد، کمک ها و خدمات دوستان خود را جبران کنید. جاده ای زندگی یک مسیر رفت و برگشت است نه جاده یک طرفه، هر رفتی یک برگشتی دارد. 

امام باقر(علیه السلام) در حدیث نسبتا طولانی فرمودند: برادران، دو گونه اند؛ برادران قابل اعتماد و برادران ِ شوخی و شادمانی. اما برادران قابل اعتماد، دست و بال و خانواده و دارایی شخص هستند. پس اگر نسبت به برادرت اعتماد داشتی، مال و پیکرت را به او ببخش. بدان که این گونه برادران، کمیاب تر از گوگرد سرخ هستند. اما برادران شادمانی، تو از آنان لذت می بری و بیش از آن، از درون شان مخواه و به همان میزان که روی گشاده و زبان شیرین خود را به تو ارزانی می‌دارند، تو نیز چنین کن. [4]
 

بی تردید می‌توان گفت یک مسلمان که با نگاه دینی و مذهبی، نقشه زندگی خود را ترسیم می کند و تمام مراحل و ابعاد این زندگی را حرکت به سوی کمال و سعادت می داند؛ در انتخاب دوست- که سهم عظیمی در سعادت وشقاوت دارد و نقش مهمی در زندگی ایفا می کند- دقت کامل را به عمل می آورد و دوستانی را جهت معاشرت و زندگی برمی گزیند که در این مسیر یار و مددکار او باشند.  ما به دوستانی نیاز داریم که راه آخرت را به ما نشان و از این سرای فریبا و فانی نجات دهد.دوست،به عنوان  راهنما و دلیل راه است و دره های خطرناک در کنار راه وجود دارند.

هر کس از راه بدر رود در دره هلاکت می افتد. پس دوست خوب انتخاب کند چون دوست خوب صفات پسندیده تو را تقویت می کند و صفات ناپسند تو را گوشزد می نماید. لازم است بدانید که هر دوستی نمی‌تواند ناجی شما باشد بلکه باید دو شرط داشته باشد تا زمینه عاقبت بخیری شما را فراهم سازد. نخست آنکه انگیزه دوستی شما خالصانه و خدایی باشد و دوم صالح و نیک بودن دوست است. از امام باقر (علیه السلام) چنین نقل شده است: بر شما باد دوست داشتن برای خدا، و دوستی و هم یاری در کار نیک، زیرا اینها ریشه سلطان و شیطان را قطع می‌کند. [5] 

نکته: دوستان دانا و عاقل به شما راه و چاه، پستی و بلندی زندگی را نشان می‌دهند ; و این دقیقاً می‌تواند راه میانبری باشد برای موفق شدن  و رسیدن به سعادت و کمال شما. 

پی نوشت :
[1] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، جلد 4، صفحه 390
[2] شعر از : احمد شهنا
[3] علاءالدین هندی، کنزالعمال، ح 24823
[4] شیخ کلینی، اصول کافی، جلد 2 ،صفحه248
[5] ابن شعبة حرانی، تحف العقول، صفحه 298