کمک‌های اولیه هنگام بریدگی پوست کودکان

پمادهای ضدباکتری، خطر عفونت را کاهش می‌دهد و به مرطوب نگه داشتن زخم و جلوگیری از چسبیدن بانداژ کمک می‌کند.
 

اگر پوست جایی از بدن کودک شما برید، بهتر است برای رسیدگی و بررسی اولیه به شکل زیر عمل کنید:
- اول دست‌های خود را خوب بشویید.
- در صورت خونریزی زخم، با یک باند یا حوله‌ٔ تمیز فشار مستقیمی روی آن اعمال کنید تا خونریزی متوقف شود.
- محل جراحت را در صورت امکان بالاتر از سطح قلب فرزندتان نگه دارید، یعنی دست یا پای او را روی یک بالش بگذارید.
- اگر خونریزی بعد از ۱۰ دقیقه اعمال فشار مستقیم متوقف نشد، به اورژانس بروید.
- اما اگر خونریزی قطع شد، وجود شیشه، خاک و سایر مواد خارجی در زخم را بررسی کنید.
- اگر چیزی دیدید، سعی کنید آن را با گرفتن زیر شیر آب سرد خارج کنید.
- اگر این کار تأثیری نداشت، از یک موچین بسیار بسیار تمیز، از قبل ضدعفونی‌شده و خشک برای برداشتن یک خرده شیشه استفاده کنید.
- اگر چیزی عمیقاً در زخم فرو رفته یا جسم بزرگی در پوست گیر کرده است، آن را بیرون نیاورید، چون این کار می‌تواند باعث خونریزی بیشتر شود و به جایش، کودک تان را به اورژانس ببرید.
- اما اگر زخم عمیق نبود و چیزی در گوشت کودک فرو نرفته بود، زخم را با ملایمت با صابون و آب گرم بشویید و آن را با دقت خشک کنید.
- زخم را فوت نکنید؛ فوت کردن زخم ممکن است حال کودک تان را موقتاً بهتر کند اما فکر خوبی نیست، چون می‌تواند میکروب‌های بیشتری را وارد زخم کند.
 

بعد از اینکه خراش یا بریدگی پوست را خوب بررسی کردید و آن را از وجود هر شیء خارجی پاک کردید، برای پانسمان کردن بریدگی می‌توانید به شکل زیر عمل کنید:
- بعد از شست‌وشو و خشک کردن زخم، آن را با یک چسب زخم معمولی یا پانسمان استریل بپوشانید.
- از الکل، پراکسید هیدروژن یا ید استفاده نکنید، زیرا آنها نه تنها باعث درد بیشتر می‌شوند، بلکه ممکن است بهبود زخم را کندتر کنند.
- اگر با یک بریدگی روبه‌رو هستید، بانداژ یا چسب را طوری قرار دهید که لبه‌های پوست را با ملایمت به هم نزدیک کند.
- مطمئن شوید که پانسمان آن‌قدر سفت نیست که گردش خون را قطع کند.
- شما می‌توانید از پماد مخصوص بریدگی نیز استفاده کنید.
- پمادهای ضدباکتری، خطر عفونت را کاهش می‌دهد و به مرطوب نگه داشتن زخم و جلوگیری از چسبیدن بانداژ کمک می‌کند.

زخم باید در حین بهبود، مرطوب بماند نه اینکه خشک باشد و اگر این با چیزی که شما همیشه شنیده‌اید متناقض است، جای تعجب ندارد، چون در گذشته تصور رایج این بود که بهترین کار این است که اجازه دهید روی بریدگی یا خراش دلمه ببندد، آن را خشک نگه دارید و گهگاهی بگذارید هوا بخورد. اما مطالعات متعدد نشان داده‌اند که زخم‌ها اگر مرطوب نگه داشته شوند،‌ بهتر و سریع‌تر بهبود می‌یابند. بعضی از پزشکان هنوز روش قدیمی را توصیه می‌کنند، اما یک آکادمی برتر طب اطفال در دنیا معتقد است که دلمه بستن در واقع روند بهبود را کند می‌کند و می‌تواند منجر به لکه شدن و ماندن بیشتر جای زخم روی پوست شود، پس خراش‌های بزرگ یا خراش‌هایی را که از آنها مایع ترشح می‌شود، پماد بزنید و سپس آن را با باند استریل بپوشانید.

همچنین می‌توانید استفاده «بانداژ مایع» را امتحان کنید. این چسب‌ زخم‌های ضدآب، میکروب‌ها را دور نگه می‌دارد و زخم را مرطوب می‌کند. آنها روی بالای پوست اعمال می‌شود تا لبه‌های بریدگی را کنار هم نگه دارد. چسب مایع به شکل قلم‌مویی و اسپری احتمالاً در داروخانه‌ها در دسترس است. اما در مورد کودکان شیرخوار و نوپا، از زدن چسب روی قسمتی از بدن که می‌توانند آن را بکنند و در دهان خود بگذارند، خودداری کنید. برای مثال، یک انگشت را به جای چسب می‌توانید با گاز استریل ببندید یا حتی یک بریدگی یا خراشیدگی کوچک را بدون بانداژ بگذارید، تا ریسک بروز خفگی برای کودک را ایجاد نکرده باشید.
 

بانداژ یا چسب را هر روز یا هر وقت خیس یا کثیف شود، بردارید و با یک مورد تمیز و نو جایگزین کنید. همچنین روند بهبود زخم را بررسی کنید و این کار را تا زمانی که زخم کاملاً بهبود یابد انجام دهید. اما چسب مایع نیازی به جدا شدن ندارد. این بانداژ طی پنج تا ۱۰ روز تحلیل و از بین می‌رود.

در صورت مشاهده‌ٔ هر گونه علائم عفونت، شامل قرمزی، چرک، تراوش مایع، ورم یا اگر زخم هنگام لمس گرم است، با پزشک کودک تان تماس بگیرید. اگر فکر می‌کنید فرزندتان درد دارد و او از شش ماه بزرگ‌تر است نیز می‌توانید مقدار و دز مناسب استامینوفن اطفال را از پزشکش سؤال کنید و بعد آن را به او بدهید. قبل از دادن هر دارویی به کودکان کوچک‌تر از سه ماه حتماً با پزشک کودک خود تماس بگیرید. اما هرگز به فرزندتان آسپرین ندهید. این دارو می‌تواند باعث ایجاد سندرم ری شود که یک بیماری نادر، اما بالقوه کشنده است.
 

- با فشار محکم نمی‌توانید خونریزی را ظرف ۱۰ دقیقه متوقف کنید. در هر صورت بهتر است فشار را ادامه دهید و محل زخم را بالاتر از سطح قلب فرزندتان نگه دارید.
- فکر می‌کنید کودک تان به بخیه نیاز دارد.
- خرده‌ریزهایی مثلاً خاک یا شن در زخم جای گرفته است که نمی‌توانید آنها را بیرون بیاورید.
- جسم بزرگی در پوست کودک تان گیر کرده است.
 

- زخم روی صورت فرزندتان است. تمام بریدگی‌هایی که در صورت ایجاد می‌شود، غیر از موارد جزئی ممکن است باعث لکه شدن آشکار پوست شود.
- فرزندتان توسط حیوان یا کودک دیگری گاز گرفته شده و پوستش پاره شده است. این زخم‌ها نیازمند درمان خاصی هستند.
- برای سوراخ شدگی عمیق پوست یا بریدگی‌های عمیق ایجادشده توسط اشیای کثیف، پزشک باید اطمینان حاصل کند که نوبت‌های واکسن‌ کزاز کودک تان طبق برنامه زده شده است.
- علائم عفونت، مانند قرمزی، چرک، تراوش مایع یا ورم را مشاهده کنید یا اگر زخم هنگام لمس، گرم است. برای درمان عفونت ممکن است به آنتی‌بیوتیک نیاز باشد.
 

برخی بریدگی‌ها برای متوقف کردن خونریزی و برخی به دلایل زیبایی نیاز به بخیه دارند. فرزندتان احتمالاً برای بریدگی‌های زیر به بخیه نیاز دارد:
- بریدگی‌هایی که عمیق و باز هستند، به خصوص اگر لبه‌های ناصاف و کجی داشته باشند.
- بریدگی‌هایی که طول و اندازهٔ آنها بیشتر از ۱/۲، یعنی یک سانت و دو میلی‌متر است.
- بریدگی‌های روی صورت، حتی اگر فقط ۰/۵ سانتی‌متر طول داشته باشند.
- بریدگی‌هایی که در ناحیه‌هایی از بدن مانند کف دست و انگشتان هستند که پوست در حالت کشیده است یا با حرکت کشیده و باز می‌شود.
- برای کسب بهترین نتیجه، بخیه‌ها باید طی هشت ساعت پس از بریدگی و ترجیحاً زودتر زده شود تا از خطر عفونت جدی پیشگیری شود و به جلوگیری از لکه شدن و ماندن جای زخم کمک کند. اگر در مورد اینکه نیاز کودک تان به بخیه تردید دارید، از پزشک کودک تان بخواهید آن را بررسی کند.

منبع: سایت مادرشو