کشیدگی رباط و ماهیچه‌ای در کودکان (بخش اول)

کشیدگی ماهیچه‌ای زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات یا تاندون‌هایی که عضلات را به استخوان وصل می‌کنند، بیش از حد کشیده یا پاره شوند.
 

برای کودکان خیلی کم‌سن و شیرخواران، اغلب کشیدگی رباط یا ماهیچه‌ نادر است. اما احتمال وقوع این آسیب‌ها در حوالی شش سالگی، یعنی زمانی که کودک شروع به تحرک و فعالیت‌های بیشتر و برخی ورزش‌ها می‌کند بیشتر است. بروز این آسیب‌ها همچنین در کودکان بسیار فعال شایع‌تر هم هست.

برای مثال بچه‌ها ممکن است در حین بازی فوتبال، بسکتبال یا با پریدن از روی تاب، مچ پا یا زانوی شان دچار کشیدگی شود یا به اصطلاح پیچ بخورد و اگر هنگام افتادن سعی کنند با تکیه دادن دست شان از شدت سقوط کم کنند، ممکن است مچ دست یا آرنج شان دچار پیچ‌خوردگی شود. استفاده‌ٔ مداوم از عضلاتی خاص مانند ساق پا هنگام دویدن یا عضلات پشت هنگام خم شدن روی دوچرخه نیز می‌تواند باعث ایجاد کشیدگی در این عضلات شود.
 

رباط، بافتی ارتجاعی‌ است که استخوان‌ها را در محل مفصل به هم متصل می‌کند. کشیدگی رباط زمانی اتفاق می‌افتد که رباط بیش از حد کشیده یا پاره شود. مچ پا، زانوها، مچ دست و آرنج در برابر کشیدگی رباط آسب‌پذیرتر هستند، به خصوص هنگامی که به تندی پیچانده شده باشند. با این وجود، از آنجا که رباط‌های کودکان به طور معمول از استخوان‌ها و غضروف‌های اطراف شان قوی‌تر هستند، استخوان‌ها نسبت به رباط‌ها، احتمال بیشتری برای آسیب دیدن دارند.

کشیدگی ماهیچه‌ای زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات یا تاندون‌هایی که عضلات را به استخوان وصل می‌کنند، بیش از حد کشیده یا پاره شوند. کشیدگی‌های عضلانی می‌توانند به طور ناگهانی اتفاق بیفتند یا به مرور زمان ایجاد شوند. آنها می‌توانند در اثر استفاده‌ٔ بیش از حد و برای مثال، در ورزش یا فشار بیش از حد مانند برداشتن یک وزنه یا وسیله‌ای سنگین اتفاق بیفتند و ماهیچه‌های گردن، پشت، ران و ساق ماهیچه‌هایی هستند که بیشتر دچار کشیدگی می‌شوند.
 

هر دوی این آسیب‌ها باعث ایجاد درد می‌شود. کشیدگی رباط یا کشیدگی ماهیچه‌ای شدید بیشتر احتمال ایجاد درد فوری و تیزی خواهد داشت. یک کشیدگی ماهیچه‌ای خفیف ممکن است تا چند ساعت پس از آسیب دیدگی درد نداشته باشد. هم کشیدگی رباط و هم کشیدگی ماهیچه‌ای در صورت پارگی رگ‌های خونی می‌توانند باعث کبودی شوند.

احتمال بروز ورم در کشیدگی رباط بیشتر از کشیدگی ماهیچه‌ای یا عضلانی است، اما کشیدگی ماهیچه‌ای شدید نیز می‌تواند باعث ایجاد ورم شود. فرزند شما ممکن است نتواند وزن بدنش را روی آن بخش کشیده شده قرار دهد یا از آن استفاده کند. ممکن است در ناحیه‌ٔ آسیب‌دیده احساس گرمی یا قرمزی وجود داشته باشد.
 

کشیدگی رباط با توجه به شدت آسیب‌دیدگی در سه درجه به شرح زیر تقسیم‌بندی می‌شود:
 

کشیدگی خفیف که در آن رباط بیش از حد کشیده می‌شود. احتمالاً درد و کبودی جزئی با حساسیت به لمس وجود دارد اما مشکل زیادی در استفاده از آن قسمت بدن وجود ندارد.
 

شامل مقداری پارگی رباط است که منجر به درد متوسط می‌شود.
 

رباط کاملاً پاره می‌شود و منجر به درد شدید، ورم، کبودی و ناتوانی در استفاده از ناحیه‌ٔ آسیب‌دیده خواهد شد. اگر کشیدگی شدید باشد، ممکن است در حین پاره شدن رباط،‌ صدای ترق یا صدایی شبیه پاره شدن بشنوید.
 

کشیدگی ماهیچه‌ای نیز مثل کشیدگی رباط با توجه به شدت آسیب‌دیدگی در سه درجه و به شکل زیر طبقه‌بندی می‌شود:
درجه یک: کشیدگی خفیفی که در آن برخی از فیبرهای عضلانی آسیب دیده است.
درجه دو: کشیدگی متوسط با آسیب عضلانی وسیع‌تر است.
درجه سه: بدترین نوع و با پارگی کامل عضله است. بهبود این نوع کشیدگی ماهیچه‌ای می‌تواند ماه‌ها طول بکشد.
 

اگر فرزندتان درد شدیدی دارد یا قادر به انداختن وزن خود روی مفاصل یا اندام آسیب‌دیده نیست، او را به اورژانس ببرید، چون ممکن است دچار کشیدگی رباط یا شکستگی استخوان شدید شده باشد.

اگر فکر می‌کنید که جراحت خفیف‌تر است، مثلاً کشیدگی عضلانی است یا کشیدگی رباط خفیف، ابتدا با پزشک کودک تان تماس بگیرید. پزشک ممکن است بخواهد کودک تان را معاینه کند تا مطمئن شود که مورد شدیدی نیست و اگر تشخیص دهد که کشیدگی رباط یا عضله خفیف است، می‌تواند شما را راهنمایی کند که در خانه به آن رسیدگی کنید و گوش به زنگ علائم جدی‌تر باشید.

همچنین اگر فرزندتان می‌لنگد و به خاطر نمی‌آورید که صدمه دیده باشد یا اگر لنگیدن ناشی از یک جراحت بهبود نیافته است، باز هم با پزشک فرزندتان تماس بگیرید، چون هرچند غیرمحتمل است اما این امکان وجود دارد که عامل دیگری مانند آرتریت، نوعی بیماری سیستمیک یا مشکل لگن علت لنگیدن باشد. اما ببینیم در بیمارستان چه اتفاقی می‌افتد؟

ادامه دارد...

منبع: سایت مادرشو