گام به گام به سمت خوشبختی در زندگی

زن و شوهر ها باید اختیار زبان خود را در دست داشته باشند و در مواقع حساس بتوانند کنترل کاملی داشته باشند. 
 

بسیاری از نیازهای روحی انسان ها تا قبل از ازدواج در حالت نطفه است و فرد در وجود خودش، کمبود آنها را احساس می‌کند. اما ازدواج کردن باعث خواهد شد تا آن احساسات از حالت نطفه خارج شده و به درجه فعلیت برسند. وقتی آن احساسات تامین شوند، فرد احساس آرامش پیدا می‌کند و انگیزه بیشتری برای ادامه حیات پیدا می‌کند. هر چه آرامش در زندگی شما بیشتر باشد، فرصت های بیشتری برای دوست داشتن و محبت کردن هم پیدا خواهید کرد. محبت و دوستی روش مخصوص به خود را دارد و موجب شادی و آرامش زن و شوهر می شود. پس سعی خود را بر این بگذارید تا فضای عاشقانه برای خود و همسرتان فراهم سازید تا زندگی شما زیبا و دوست داشتنی شود. 

نکته؛ یکی از مشکلاتی که زوج های جوان با آن روبرو هستند این است که تمام توان خود را بر این می‌گذارند تا خصوصیات همسرشان را تغییر دهند و بهترین دوران زندگی خود را تباه می‌سازند. اما بهتر این است که رفتارهای هم را بپذیرید و برای خوشبخت شدن هم تلاش کنید. خوشبختی به سمت شما نخواهد آمد مگر اینکه او را طلب کنید و به سمت آن حرکت کنید. در این نوشتار به بررسی راه هایی که شما را کمک می‌کند تا زودتر به مقصد برسید می‌پردازیم.
 

زن و شوهر باید نوعی رفتار کنند تا شریک زندگی شان از بودن کنار آنها احساس لذت کند و با نبود آنها احساس خلا کند. اگر بتوانید دوست خوبی برای همدیگر باشید بسیاری از سختی ها و ناملایمتی ها نمی‌تواند فضای زندگی شما را آسیب برساند. اگر نتوانید نقش خودتان را خوب ایفا کنید باعث می‌شود تا زوج شما به سمت دیگران تمایل پیدا کند و زندگی شما رنگ و بوی عشق را از دست خواهد داد. با یکدیگر رفیق باشید و عیب های هم را کمتر ببینید تا رفاقت شما بیشتر شود. 

توصیه: امام خمینی(قدس سره) به پسرها و نوه هایشان القا می‌کردند که انتظار کار کردن از زن شان نداشته باشند؛ اگر کار کردند، محبت کرده اند. البته به دختر ها هم توصیه می‌کردند کار بکنند و در ابتدای عقد نصیحت می‌کردند، بکوشید با هم رفیق باشید. [1] 
 

نمی‌شود انتظار خوشبختی و آرامش در زندگی مشترک داشته باشید اما در مواقع حساس در کنار هم نباشید و زمان سختی ها و مشکلات در کنار هم نباشید. محبت بین زن و شوهر با حمایت کردن آن ها در مشکلات زندگی از یکدیگر بیشتر می شود و تداوم و آرامش خانوادگی را به همراه دارد. به همسرتان نشان دهید که دوستدار و حامی او هستید تا آرامش در رگ های او جریان پیدا کند.

نکته: شما وقتی از همسرتان حمایت می کنید این حمایت زن و شوهر از یکدیگر سبب آموزش حامی بودن به طور غیر مستقیم به فرزندان می شود و آنها نیز می‌فهمند که در آینده باید حامی همسر خود باشند. 
 

یکی از بزرگترین اشتباه زوجین این است که رفتارهای منفی هم را با ذره بین می‌بینند و آنها را بسیار بزرگتر از آن چیزی که هستند می‌بینند. با دقت در رفتارهای منفی، آن چیزی که در زندگی شما جاری می‌شود، نفرت و انزجار از یکدیگر است. برای خوشبختی لازم است چشمان خود را روی رفتارهای منفی هم ببندید و عیب های هم را برای سرکوفت زدن به هم استفاده نکنید. 
 
نکته؛ سعی شما بر این باشد که رفتارهای منفی خودتان را پیدا کنید و تلاش خود را بر این بگذارید تا آنها را برطرف سازید. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند؛ بعضى از شما خاشاک را در چشم برادرش مى بیند و تنه درخت خرما ـ یا فرمود :تنه درخت ـ را در چشم خود نمى بیند. [2] 
 

انسان دارای احساساتی است که جریانات مختلف باعث متغیر شدن آنها می‌شود. گاهی آرامش، گاهی ناراحتی و خشم. انسان در هنگام خشم برخوردهای از خود نشان می‌دهد که دامن زدن به آنها باعث بدتر شدن ماجرا می‌شود. یکی از راهکارهای که می‌تواند کمک کند تا فضا از آلودگی خشم و عصبانیت خارج شود، سکوت کردن فرد مقابل است. زن و شوهر ها باید اختیار زبان خود را در دست داشته باشند و در مواقع حساس بتوانند کنترل کاملی داشته باشند. 

یکی از دختران امام خمینی (رحمة الله علیه) نقل می‌کند که: در ابتدای ازدواج، خدمت حضرت آقا رسیدم که توصیه ای بفرمایند. ایشان به بنده فرمودند؛ اگر شوهرتان ناراحتی داشت، به هر دلیل به شما چیزی گفت و بد سلوکی کرد، شما همان وقت هیچ نگویی؛ گرچه حق با شما باشد. بگذارید آن حالت عصبانیت که فروکش کرد، حرف خود را بزنید. عین همین توصیه را به شوهرم نیز کرد. [3]
 

زندگی مشترک دارای سختی ها و فراز و نشیب های زیادی است که مانند سونامی به سمت شما خواهد آمد. اگر در مقابل آنها پناهگاهی نداشته باشید ،بدون شک شما را نابود خواهد کرد. بهترین پناهگاهی که می‌تواند کمک کار شما باشد، صبر و استقامت در برابر سختی هاست. 

نکته پایانی؛ در واقع اگر خانم می بیند شوهرش دچار یک انحراف می شود، فرضاً در یک جریان غلطی می افتد، اول کسی که باید او را حفظ کند زن است و یا متقابلاً اولین کسی که باید زن را حفظ کند، شوهر اوست. البته حفظ کردن با محبت و زبان خوش و منطق و برخورد مدبرانه و حکیمانه حاصل می شود؛ نه با بداخلاقی و قهر و این چیزها. [4] 

پی نوشت :
[1] روزنامه اطلاعات، ویژه نامه 14/3/1396 به نقل از فاطمه طباطبایی (عروس امام) 
[2] کنز العمّال : ۴۴۱۴۱ 
[3] مجله حوزه، شماره 55،صفحه 58، به نقل از آیت الله سید حسن مرتضوی لنگرودی
[4] محمد جواد حاج علی اکبری، مطلع عشق، گزیده ای از رهنمودهای مقام معظم رهبری به زوج های جوان، تهران: دفتر نشر فرهنگ انقلاب اسلامی چاپ سی و یکم، 1391، صفحه 61