خانواده شاد چه ویژگی هایی دارند؟

هرگز و به هیچ دلیلی، بین افراد خانواده، تبعیض قائل نشوید و به همه به شکلی یکسان محبت کنید.
 

خانواده، ابتدایی‌ترین بنیاد جامعه است و برای داشتن جامعه‌ای هدفمند و توانا، باید خانواده‌هایی شاد، پرامید و تلاشگر داشته باشیم. خانواده باید برای اعضای خود احساس امنیت و عشق را به همراه بیاورد، به نحوی که آنها بتوانند خستگی‌ها و ناراحتی‌هایشان را در آن رفع کنند و از دیدار یکدیگر و در کنار هم بودن، جانی دوباره پیداکنند. اعضای خانواده باید بتوانند یکدیگر را بخوبی درک کنند و زنجیر نامرئی و در عین حال، ناگسستنی عشق و محبت در بین‌شان جریان داشته باشد.
 

اما چگونه خانواده‌ای شاد داشته باشیم؟ مطمئن باشید نیاز به هیچ جادو و نیروی فرازمینی نیست. فقط لازم است اعضای خانواده، به خصوص پدر و مادر، نکاتی را رعایت کنند که موجب شود افراد راحت‌تر با یکدیگر ارتباط برقرار و نسبت به هم احساس مثبت پیدا کنند و همدیگر را دوست داشته باشند. این توصیه‌ها را به کار ببندید تا خانواده شما هم بتواند در مسیر شادشدن قدم بردارد:
 

هر وقت برای فرزندان خانواده مشکلی پیش می‌آید، پدر و مادر باید در دسترس باشند تا فرزند احساس امنیت کند و بداند که آنها از هیچ محبتی برای حل مشکل فرزندان خود دریغ نمی‌کنند. همچنین، زن و شوهر باید در هر شرایطی برای کمک کردن به یکدیگر بشتابند و استحکام بخشیدن به روابط شان را بر هر چیز خارجی دیگر ترجیح دهند. هرگز خستگی ناشی از کار یا ناراحتی‌هایی که با افراد دیگر دارید را همراه با خود داخل خانه نبرید. از این پس بر خود وظیفه بدانید از لحظه‌ای که در خانه را بازمی‌کنید، با عشق و شادی و خاطرات قشنگ از دنیای بیرون، داخل خانه شوید. به خاطر داشته باشید همسر و فرزندان شما در صورتی انتظار آمدن تان را می‌کشند که آنها را خوشحال کنید؛ در غیر این صورت، کسی از چند دقیقه زودتر خانه آمدن شما خوشحال نخواهدشد.
 

این که شما فردی دلسوز و فداکار برای خانواده‌ هستید، بسیار ارزشمند است، اما این را بدانید که صرف زحمت کشیدن و تلاش شبانه‌روزی برای آنها کافی نیست. شما باید گهگاه در کلام هم به آنها ابراز لطف و محبت کنید. به اعضای خانواده‌تان بگویید که دوست شان دارید و تا چه اندازه برای شما مهم‌ هستند. افراد خانواده محبت کردن را از یکدیگر یاد می‌گیرند و فرزندان در آینده می‌توانند با توشه این محبت، زندگی نویی بسازند. متاسفانه پدران و مادران زیادی بوده‌اند و هستند که به معنای واقعی، والدینی زحمتکش برای فرزندان خویش‌ هستند، اما چون اهل محبت کلامی نیستند، فرزند هیچ‌گاه نتوانسته آن طور که باید مهر آنها را درک کند.
 

شاید افراد یک خانواده با هم زندگی کنند، اما این دلیل نمی‌شود که واقعاً با یکدیگر احساس نزدیکی کنند. چرا هنگامی که برای یک مرد در محیط کار مشکلی پیش می‌آید، نباید این توان را داشته باشد که مشکلش را با همسرش مطرح کند؟ یا چرا یک دختر نوجوان ترجیح می‌دهد موضوعی که مدت‌هاست ذهنش را درگیر کرده با دوستش در میان بگذارد و آن را از خانواده خود پنهان ‌کند؟ سعی کنید برای خانواده خود فردی قابل اعتماد باشید تا آنها بتوانند درونیات شان را با شما تقسیم کنند نه دنیای بیرون.
 

شاید در دوره قدیم، کسی باور نمی‌کرد کار به جایی برسد که خوردن وعده‌‌های غذایی به همراه خانواده، نوعی سنت تلقی شود، اما در هر صورت، امروزه در این دنیای تکنولوژیک، این وضع پیش آمده است. سعی کنید تا سر‌حد امکان، وعده‌های غذایی‌تان را همراه اعضای خانواده بخورید. افطارها را پیش آنها باشید. اگر خانواده‌تان دسته‌جمعی به مهمانی می‌روند، شما هزار و یک دلیل برای نرفتن نیاورید و در این رفت و برگشت کوتاه و پرخاطره، آنها را همراهی کنید. مسافرت‌های خانوادگی را از دست ندهید. روزهای مخصوص پدر، مادر و تولدها را جشنی کوچک اما پرمهر بگیرید. در این مناسبت‌ها، فردی که به افتخارش جشن گرفته‌اید خوشحال می‌شود و نوعی احساس دین نسبت به سایرین خواهد داشت. پس آنها را از دست ندهید.
 

پدر و مادر نباید در حضور فرزندان، با هم دعوا داشته باشند و یکدیگر را متهم به صفات بد‌اخلاقی کنند. وقتی یکی از افراد خانواده فضا را متشنج کند، دیگر محیط خانه برای اعضا دوست‌داشتنی نخواهد بود و آنها را از خانه فراری خواهد کرد. در خانه‌ای که پدر و مادر با هم مرتبا دعوا داشته باشند، فرزندان بشدت مشکل پیدا خواهند کرد و در زندگی آینده به افرادی عصبی، منفعل یا مردم‌گریز تبدیل خواهند شد.
 

هرگز و به هیچ دلیلی، بین افراد خانواده، تبعیض قائل نشوید و به همه به شکلی یکسان محبت کنید. افراد خانواده باید بنابر مساوات از هر نعمتی بهره ببرند، پس اگر چیزی را برای کسی تهیه می‌کنید، به فکر سایرین هم باشید. همه اعضای خانواده را در نظرخواهی‌ها شرکت دهید. دلیلی ندارد اگر یکی از فرزندان خانواده مشغول تحصیلات عالیه در دانشگاه است و دیگری نتوانسته دیپلم بگیرد، نظر فرزند درس نخوانده ارزش کمتری از فرد تحصیلکرده داشته باشد. خانواده کانون محبت و عشق است و رعایت برابری به اعضای آن احساس امنیت می‌بخشد.

منبع: prokerala‌‌‌‌ مترجم: لیلا رعیت