چگونه با حسادت کودکان خود برخورد کنیم؟

یکی از دلایل حسادت کودک، این است که خود را با کودکان دیگر و دوستان خود مقایسه می‌کند و احساس می کند به اندازه آنها موفق نیست.
 

حسادت یکی از ویژگی‌هایی است که کم و بیش در تمام انسان‌ها یافت می‌شود. گرچه حسود بودن ویژگی منفی و نکوهیده ای به شمار می رود، اما در عین حال مقداری از حسادت برای هر انسانی طبیعی است و اگر از حد بیشتر نشود، می تواند مفید هم بوده و باعث پیشرفت انسان شود. کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند و حتی می‌توان گفت که نسبت به بزرگتر ها حسودی بیشتری دارند. اگر احساس می کنید که صاحب یک کودک حسود هستید و حسادت کودک شما بیشتر از چیزی است که باید باشد. با ما همراه باشید تا راهکارهایی را در زمینه برخورد با کودک حسود ارائه دهیم. با استفاده از این روش‌ها خواهید توانست تعامل بهتری با کودک حسود خود داشته باشید و بتوانید حسادت او را کنترل کنید. پس از این مطلب می توانیم به این پرسش پاسخ دهیم که با کودک حسود خود چه کنیم؟
 

تمام کودکان درصدی از حس حسادت را نسبت به اطرافیان به خصوص کودکان همسن و سال خود دارند و حتی ممکن است به برادر یا خواهر خود حسادت بورزند. اگر نتوانید حسادت کودک حسود خود را تحت کنترل درآورده و از میزان آن بکاهید، ممکن است این احساس در او تقویت شده و در طول زندگی موجب آزار فکری و روحی او شود.

ادامه یافتن چنین شرایطی باعث سرخوردگی کودک حسود شده و روابطش با دوستان و هم سالانش را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین، در سنین پایین تر می‌تواند خطراتی را برای خود و اطرافیان، به خصوص کودکان دور و بر خود ایجاد نماید. به طور مثال اگر کودک شما به توجهی که به یک نوزاد دارید حسادت کند، در مواردی ممکن است خطر آفرین باشد. اگر نشانه های حسادت زیاد را در کودک خود می بینید، به توصیه‌های زیر توجه کنید و آن ها را بکار گیرید.
 

اغلب حسادت های دوران کودکی از کم توجهی والدین سرچشمه می گیرد. مثلا کودک اول شما پس از به دنیا آمدن فرزند دوم، دستخوش حسادت هایی می‌شود که از کم توجهی شما نسبت به خودش ناشی می‌شود. در این شرایط کودک سعی می کند بهانه گیری کرده و طوری رفتار کند که شبیه فرزند کوچکتر باشد، تا از توجه کافی برخوردار باشد.

علاوه بر این ممکن است برای جلب توجه شما، سعی کند در نگهداری از کودک کوچکتر همکاری کند. در هر صورت اولین راه رفتار درست با کودک حسود، توجه کردن و ابراز علاقه کردن به او است. فرزند خود را مطمئن کنید که همچنان دوستش دارید و به او اهمیت می‌دهید. این کار را هم به طور زبانی (البته غیر مستقیم) و هم در عمل نشان دهید. در این صورت از گوشه گیری و افسردگی کودک خود جلوگیری کرده اید و نیز رفتارهای لجبازانه او را کنترل کرده اید.
 

یکی از اشتباهات والدین در تربیت کودکان، مقایسه کردن آن‌ها می باشد. بخصوص اگر این مقایسه را بین او و برادر یا خواهرهایش انجام دهید، این کار حس حسادت او را برانگیخته کرده و او را به یک کودک حسود تبدیل می کند. فراموش نکنید که هر انسانی ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی خاص خود را دارد و کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

سعی کنید به جای مقایسه کردن مستقیم و مثال زدن کودکان دیگر، رفتارهای درست را به کودک حسود آموزش دهید و ویژگی های مثبت خود او را نیز در نظر گرفته و به آنها اشاره کنید. اگر می خواهید به او بگویید که بیشتر تلاش کند و یا به ادب و اصول معاشرتی پایبند تر باشد، نمونه ای از رفتارهای مثبت خود او در این زمینه را یادآور شوید و او را با دیگری مقایسه نکنید.
 

اگر چه برخوردهای تنبیهی همیشه یکی از اصول تربیتی بوده و در مواردی ضروری نیز هستند. اما تا جایی که ممکن است در برخورد با کودک حسود از تشویق به جای تنبیه استفاده کنید. در بسیاری از موارد تنبیه کردن و بد برخورد کردن نتیجه عکس می‌دهد و در رابطه با کودک حسود هم همینطور است. در تنبیه ها نیز به هیچ وجه تنبیه بدنی بکار نبرید و از تذکر دادن و اعمال جریمه های از پیش تعیین شده بهره ببرید.
 

یکی از بدترین مواردی که باعث تبدیل فرزند شما به یک کودک حسود می‌شود، فرق گذاشتن بین کودکان است. هنگامی که کودک شما ببیند توجه بیشتری به برادر و خواهرش نشان می‌دهید، سرخورده شده و احساس بدی به او دست خواهد داد. این نکته را در مواقع مختلف مانند خرید هدیه تولد، فراهم کردن امکانات بازی و از این قبیل موارد به یاد داشته باشید.

فراموش نکنید که رفتار شما تاثیر زیادی روی کودک حسود دارد و اگر بین فرزندان تان به عدالت رفتار نکنید، هم کودک تان را افسرده کرده اید و هم او را در برابر برادر و خواهرهایش قرار داده اید. در این صورت به جای اینکه تعامل سازنده ای میان آنها شکل بگیرد، یک رقابت بی معنی و ستوه آور را بین آنها به راه خواهید انداخت.
 

یکی دیگر از دلایل حسادت کودک، این است که خود را با کودکان دیگر و دوستان خود مقایسه می‌کند و احساس می کند به اندازه آنها موفق نیست. از این حس جلوگیری کنید و به او بفمانید که او هم می‌تواند موفق باشد. در انجام دادن فعالیت ها و کارهایی که در آن احساس ضعف می کند کمکش کنید. به او بگویید که قرار نیست بهترین باشد و موفقیت های او به هر اندازه ای که باشد برای تان ارزشمند و مهم است. در عوض ویژگی های بارز او و زمینه هایی که در آن موفق است را یادآور شوید تا بداند هرکسی در یک زمینه می تواند موفق و خاص باشد.
 

مشورت کردن را فراموش نکنید. یک مشاوره کودک یا روانشناس کودک می‌تواند کمک شایانی در رفتار با کودک حسود به شما بکند. از یاد نبرید که تربیت کودکان نیز یک دانش است و برای بهتر انجام دادن آن باید از متخصص کمک گرفت. صبور باشید و توصیه های مشاوره کودک را دنبال کنید تا هم از آسیب روحی کودک خود در بزرگسالی پیشگیری کرده و هم رفتار با او را برای خود قابل تحمل تر و راحت تر کنید.

منبع: مرکز مشاوره رهیاب