جلال عبدُه
دكترای حقوق، ديپلمات و حقوقدان ايراني، تولد 1909، تحصیلات داها، تهران و پاريس.
معاون مدير كل در وزارت دادگستري 37-39، دادستان دادگاه ويژه كاركنان دولت (ديوان كيفري) در تهران 41-43، مديركل وزارت دادگستري43-44، عضو مجلس شورايملي 44-49، قائم مقام نماينده دائم ايران در سازمان ملل 49-53، مديركل اداره سياسي در وزارت امور خارجه 54-55، كفيل رياست هيات اعزامي ايران به كنفرانس باندونگ 55، سفير و نماينده دائم ايران در سازمان ملل ژوئن 55-اوت 59، نماينده موقت و دوره‌اي ايران در شوراي امنيت 56، رياست كرسي نمايندگي ايران در مجمع عمومي سازمان ملل 58-59، وزير امور خارجه ژوئن-اوت 59، مسئول اداره‌ي مراجعه به آراء عمومي سازمان ملل متحد در كامرون شمالي انگليس 59-60، سفير سيّار 61، مسئول شوراي سرپرستي و قيمومت سازمان ملل (حكمران) در «گينه نو غربي» (ايريان غربي) 62-63، استاد دانشگاه تهران 64-65، سفير ايران در هندوستان 65-68، سفير ايران در ايتاليا 68-72، مديرعامل انجمن بانكداران ايراني 72، عضو شوراي پول و اعتبار 72-78، عضو دادگاه دائمي لاهه 46، رئيس انجمن ايراني سازمان ملل 72، عضو شعبه ايراني انجمن حقوق بين الملل 73، وكيل دادگستري.
آثار:
آئين دادرسي ايران (انگليسي)، حقوق تطبيقي (انگليسي)، حقوق بين الملل خصوصي (انگليسي)، عناصر روانشناسي در قراردادها (فرانسه)، امور دادستاني (فرانسه)، رويّه زندانيان در ايران (فرانسه)، اوضاع سياسي در آفريقا (فارسي)، اوضاع سياسي در خاورميانه (فارسي)، رشته مقاماتي درباره سازمان ملل متحد در مجله مسائل جهان (ايران)، «محيط حقوقي مناسب براي توسعه اقتصادي» (سخنراني) 64.
