حسن وحید دستگردی

فرزند قاسم. فاضل محقّق، و ادیب اریب، و شاعر گران مایه، از محقّقین و متتبّعین در ادبیّات فارسى است. در سال 1298 در قریه دستگرد خیار متولّد، و در شب 21 ذى حجة الحرام سال 1361 در طهران وفات یافته، در مقبره امام زاده عبداللَّه مدفون گردید. در اصفهان خدمت جمعى از علما و ادبا همچون: آخوند ملاّ محمّد كاشى، و آخوند گزى، و آقا سید محمّد باقر درچه‏اى، و مرحوم جهانگیر خان قشقائى، و میرزا یحیى مدّرس بید آبادى تحصیل نموده، و در اوایل مشروطیت در زمره آزادى خواهان وارد شده، و در این راه كوشش ها نموده، سپس به طهران منتقل شده، و از سال 1338 مجلّه ادبى «ارمغان» را انتشار داده كه تا حین الفوت مرتّباً انتشار یافته، و پس از مرگ ایشان به همّت فرزند دانشمندش آقاى محمود وحید زاده متخلّص به «نسیم» كه از دبیران و صاحب منصبان عالى رتبه وزارت آموزش و پرورش است تاكنون منتشر مى‏شود. در اوایل «لمعه» و سپس «وحید» تخلّص مى‏نمود، و در روزنامه‏ها به طور مستعار، «ناظر اصفهانى» مى‏نوشته. كتب زیر از اوست: 1- انقلاب ادبى 2- دیوان قصاید و غزلیّات 3- ره آورد وحید، دو مجلد 4- سرگذشت اردشیر 5- سفینه بهترین اشعار 6- مجلّه ارمغان 7- هزار اندرز نظامى، جمع آورى از اشعار نظامى گنجوى 6- یخچالیه، جلد دوم؛ و غیره. مشارالیه در طىّ بیست و سه سال انتشار مجلّه ارمغان چندین مجلّد كتاب ادبى نیز به طبع رسانید كه از آن جمله است: 1- تذكره نصر آبادى 2- تحفه سامى 3- دیوان ادیب الممالك فراهانى 4- تصحیح و تحشیه و طبع خمسه نظامى، و افزودن دو مجلّد بر آن (سبعه نظامى). 5- دیوان جمال الدین عبدالرزاق اصفهانى.