محمدعلی عاملی موسوی اصفهانی

(1274 -1239 ق)، عالم و فقیه امامى. مادرش جان‏جان خاتون دختر شیخ جعفر كاشف الغطاء، مجتهد و مرجع بزرگ شیعه بود. آقا سید محمدعلى از جمله‏ى نوابغ شمرده مى‏شد زیرا طبق روایتهاى متعدد دوازده ساله بود كه كتاب «البلاغ المبین فى احكام الصبیان والبالغین» را نوشت و چندان مورد اعجاب و تحسین سید محمدباقر شفتى قرار گرفت كه بر اجتهاد نویسنده‏ى آن گواهى داد. و از آن پس به آقا مجتهد معروف شد و شفتى دختر خود را به همسرى وى درآورد. او علاوه بر تبحر در فقه و اصول، به عرفان و تصوف نیز دلبستگى داشت و به زبانهاى فارسى و عربى شعر مى‏گفت و متخلص به عارف بود. وى در 35 سالگى به علت مسمومیت در اصفهان درگذشت و در نجف در یكى از آرامگاه‏هاى صحن امیرالمومنین (ع) در كنار پدرش مدفون گردید. آثار وى: «احیاء التقوى»، شرح بخشى از «الدروس الشرعیه فى فقه الامامیه» تألیف شهید اول؛ «العلائم فى شرح المراسم»، شرح بخشى از «المراسم العلویة والاحكام النبویة» سلّار بن عبدالعزیز دیلمى؛ منظومه‏اى در وقف؛ منظومه‏اى ناتمام در میراث؛ الفیّه‏اى ناتمام، در نحو؛ «فرائد الفوائد» در اصول؛ «نفائس الفرائد» كه مختصر «فرائد الفوائد» است؛ «دیوان» شعر فارسى.