عبدالحسین لنکرانی
عبدالحسین بن المرحوم ابراهیم لنكرانى از علماء معاصر مقیم شهرستان سمنانست.
آنجناب در سال 1327 قمرى در یكى از قراء لنكران بنام بلاقاجى متولد شده و تا ده سالگى در زایشگاه خود مشغول كارهاى خانگى و دامچرانى بوده است.
سپس قصد تحصیل نموده و در حضور جناب حجةالاسلام و ملاذالانام مرحوم شیخ على لنكرانى دائى محترم خود مشغول خواندن قرآن بوده و در مدت شش ماه از خواندن آن فارغ شده و به تحصیل علوم ادبى و فارسى پرداخته و در سال دوم از تحصیلش دائى معظم خود را از دست داده پس مدتى دروس مقدمات عربى را نزد چند نفر از علماء لنكران آموخته و در سال 1340 قمرى به اتفاق پسر عمهاش شیخ كامل كاملى در اثر فشار دولت شوروى و غدغن شدن علوم دینى عازم اردبیل شده.
و مدت ده سال تمام در اردبیل در مدرسه مرحوم میرزا ابراهیم سطوح اولیه را تا سطوح عالیه نزد علماء بزرگ آنجا خوانده و ضمناً یك جلسه دینى براى یك عده از جوانان تشكیل داده و انجام وظیفه دینى نموده و از نظر معاشرت با مردم اردبیل بسیار مأنوس و مورد توجه آنان تا جائى كه مورد غبطه دوستان و بعضى از اساتید بزرگ گردیده تا در اوائل 1355 قمرى در ماه صفر ایام اربعین بدون جهت معلوم و مشخصى با یك عدهاى از طلاب لنكران از اردبیل به سمنان تبعید شده و مدت سه سال در تبعیدگاه سمنان با هزاران رنج و ملال و ناراحتیهاى روحى و جسمى بسر برده و در سال سوم قدرى با مردم سمنان مأنوس و توسعه نسبى حاصل شده بود.
تا در سال 1357 قمرى از سمنان به زنجان تبعید شده و مدت چهار سال در آنجا اقامت قهرى داشته و رنجهاى فراوان و شكنجههاى گوناگون دیده و در اواخر در اثر محبت علماء زنجان و بالاخص مرحوم آیتاللَّه آقاى حاج سید محمود امام جمعه جا باز كرده مخصوصاً اینكه آن مرحوم مسجد خویش را در ظهر و عصر به ایشان محول فرموده و در مواقع مساعد نبودن حال ایشان و یا در مسافرت بودنشان شبها هم نیز بجاى ایشان امامت نموده و این موضوع وسیله رشد و نمو و تقویت اجتماعى ایشان گردید.
و بالاخره در سال 1320 شمسى بعد از بیستم شهریور از زنجان به قم مشرف شده و از محضر آیات ثلاثه حجت و خوانسارى و صدر و نیز آیتاللَّه العظمى حاج سید احمد خوانسارى مدظله استفاده نموده.
ولى بیشتر از درس و بحث آیتاللَّه العظمى حجت بهرهمند گردید و مورد توجه مخصوص آن مرحوم قرار گرفته و در اكثر جلسات خصوصى معظم له شركت مىكرده و تا اواخر فوت آن مرحوم در درس فقه و اصول وى شركت كرده و دوره كامل آن دو رشته را خدمت ایشان دیده و پس از ورود مرحوم آیتاللَّه العظمى بروجردى به درسشان حاضر و مورد توجه مخصوص آن بزرگوار گردیده تا بعد از رحلت آن مرحوم كه منتقل به شهرستان سمنان گردیده و اكنون در رأس روحانیت این شهر قرار دارد.
داراى آثار قلمى چندیست كه مىنگارم.
1- تقریرات فقه آیتاللَّه حجت
2- تقریرات اصول آن مرحوم
3- مقدارى از دراسات آیتاللَّه العظمى بروجردى
4- اندیشه ما
5- خطب نماز جمعه و مقدمه وجوب بر نماز جمعه
6- حاشیه بر توضیحالمسائل آیتاللَّه بروجردى
7- ترجمه تفسیر صافى.
در شهرستان سمنان غیر از نامبردگان بعضى دیگر از دانشمندان متقى مانند حجةالاسلام حاج آقاى نجات و جناب حجةالاسلام سبزوارى كه ترجمهاش در ذكر سبزوار گذشت هستند كه در مساجد اقامه جماعت نموده و به تبلیغ دین و ارشاد مردم اشتغال دارند.
(تو 1327 ق)، عالم دینى. در بلاقاجى از قراى لنكران به دنیا آمد. در ده سالگى قرآن را از دایى خود شیخ على لنكرانى فراگرفت. مقدمات را نزد علماى لنكران آموخت. سپس بر اثر فشار دولت شوروى در ممنوعیت علوم دینى به همراه پسر عمهاش، شیخ كامل كاملى، در 1340 ق به اردبیل رفت. در مدرسهى میرزا ابراهیم سطوح اولیه تا سطوح عالیه را به مدت ده سال نزد علماى بزرگ آنجا فراگرفت. در 1355 ق به همراه عدهاى از علما به سمنان تبعید شد. پس از سه سال در 1357 ق از آنجا به زنجان تبعید شد. در زنجان تحت حمایت آیتاللَّه سید محمود امام جمعه به امامت جماعت پرداخت. وى در 1361 ق به قم رفت و از محضر آیتاللَّه حجت و آیتاللَّه خوانسارى استفاده نمود. او بیشتر از درس و بحث آیتاللَّه حجت بهره گرفت. پس از ورود آیتاللَّه بروجردى به قم در درس ایشان حاضر شد و بعد از درگذشت آیتاللَّه بروجردى به سمنان رفت و به وظائف دینى مشغول گردید. از آثارش: «تقریرات فقه» و «تقریرات اصول» آیتاللَّه حجت؛ بخشى از «دراسات آیتاللَّه بروجردى»؛ حاشیه بر «توضیح المسائل» آیتاللَّه بروجردى؛ ترجمهى «تفسیر صافى»؛ «اندیشه ما»؛ «نماز جمعه»، خطب و مقدمه وجوب.[1]
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
