ام سَلمه

 نام کامل ام سلمه، هند ابوامیه سیهل بن المغیره بن عبدالله بن عمروبن مخزوم القُرشیه المخزومیّه است. پدرش به زادالرّاکب معروف بوده است. مادر اُم سلمه، عاتکه نام داشت که دوبار با همسرش ابوسلمه به حبشه مهاجرت کرد. ام سلمه 82 ساله بود که در سال 62 ه.ق زمان حاکمیت یزید بن معاویه چشم از جهان فروبست و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. در سال چهارم هجرت بود که شوهرش اباسلمه از دنیا رفت. نقل می کنند که ابوبکر و بعد عمر به خواستگاری ام سلمه رفت و وی نپذیرفت، اما رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با مهریه ای جزئی و ساده از او خواستگاری کرد و او پذیرفت. مورخان تصریح می کنند که ام سلمه نزد حضرت مقام و منزلتی والا داشت. ابن اثیر می گوید نخستین زنی که درون هودج وارد مدینه شد، ام سلمه بود. وی زنی با وفا و با محبت بود و پس از رحلت فاطمه بنت اسد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فاطمه زهرا علیها السلام را به عهده ام سلمه واگذار کرد و این سعادت نصیب وی شد. به هر تقدیر، ام سلمه در نگهداری از فاطمه علیها السلام کوتاهی نکرد. مشهور است که درباره فدک به نفع دختر پیامبر شهادت داد و به همین علت، ابوبکر و عمر یکسال خرجی به او ندادند. شیخ طوسی و ابن عبدالبرّ و ابن منده و ابونعیم، ام سلمه را از یاران و راویان حدیث پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم، علی بن ابی طالب علیه السلام و فاطمه علیها السلام دانسته اند. ام سلمه پس از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و‌آله و سلم همچنان به علی علیه السلام و فاطمه علیها السلام و حسن و حسین علیه السلام عشق می ورزید. گویند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تربتی به او داد و فرمود: «هرگاه در این ترتب خون جوشش کند، بدان که حسین علیه السلام در نینوا شهید شده است».