موارد بیشتر برای شما
While We're Young (تا وقتی جوانيم)
کارگردان : Noah Baumbach
نویسنده : Noah Baumbach
بازیگران : Ben Stiller, Naomi Watts, Adam Driver
خلاصه داستان : گرچه ممکن است هر چه سن انسان پيرتر می شود خردمندتر شود، اما اين افزايش سن اغلب با حس قدرتمند انکار همراه است. مردان و زنان کمی را می شناسيم که در پنجمين يا ششمين دهه زندگی خود از سن شان احساس راحتی کامل می کنند. اصطلاح «بحران ميان سالی» اصلاً برای بيان ناتوانی انسان های مسن تر در پشت سر گذاشتن خاطرات خوش دوران جوانی ابداع شد. در همين راستا، يکی از شخصيت های «تا وقتی جوانيم» می گويد، »شايد سن واقعی يک فرد دور و بر چهل باشد، اما ذهن او دوست دارد خود را نوجوانی تصور کند که هنوز برای رويارویی با دنيا آماده نيست». بعضی وقت ها والدين نسبت به تجربه بچه دار شدن هراس دارند، چون تا حدی فکر می کنند که هنوز خودشان بچه هستند. اکثر بيننده ها می توانند با چنين موضوعی ارتباط برقرار کنند؛ چرا که اين درونمايه ای عمومی است. «تا وقتی جوانيم» قطعاً اولين (يا بهترين) فيلمی نيست که به اين موضوع پرداخته است و بدون شک آخرين هم نخواهد بود.
استيلر و نائومی واتس در نقش جاش و کورنليا، زوج خوشبختی که در کنار اين حقيقت پنهان که از ازدواج بدون فرزندشان ناراضی هستند با هم زندگی می کنند (آنها چندين بار سعی کرده اند بچه دار شوند اما درمان های ناموفق بارداری از نظر عاطفی برايشان بسيار دردناک بود لذا ادامه ندادند). آن ها با صدای بلند مزايای آزاد بودن از مسئوليت های پدر و مادری را فرياد می زنند اما بی پايه بودن منطق شان انسان را به ياد غم سالی آلبرايت در فيلم «وقتی هری با سالی آشنا شد/When Harry Met Sally» می اندازد که هر وقت «خانواده ای» را می ديد داغ دلش تازه می شد. جاش، مستند سازی است که گير فيلمی افتاده و نمی دانند چطور فيلمش را جمع کند، هنگام تدريس در يک دوره کالج با جيمی (با بازی آدام درايور) و داربی (با بازی آماندا سيفريد) آشنا می شود. آن ها اعتراف می کنند که از طرفداران کارهای او هستند (ولو اين که تعداد کل افرادی که تنها فيلم مستند تکميل شده او را ديده اند بيشتر از چند صد نفر نمی شود) و ديری نمی پايد که اين زوج با جاش رابطه دوستی عجيبی را تشکيل می دهند. جيمی مشغول اصلاح فيلم خودش است و ظاهراً مايل است از کمک جاش در اين پروژه و نيز برای ديدار با پدر کورنليا، لزلی بريتبارت ( با بازی چارلز گرودين)، يک فليمساز جهانی و محترم که رابطه خوبی با جاش ندارد، استفاده کند. با روشن شدن ابعاد بيشتری از ماجرا، معلوم می شود که جيمی ممکن است آن طور که ابتدا نشان می داد انسان صاف و صادقی هم نباشد.
فیلم يک زوج بيست و چند ساله (جيمی و داربی) را با يک زوج حدوداً ۴۰ ساله (جاش و کورنليا) مقايسه می کند، البته با يک جابه جایی جذاب. جاش و کورنليا علاقه زيادی به وسايل الکترونيکی و فناوری های جديد (گوشی تلفن همراه، تبلت، تماشای شبکه نتفليکس روی صفحه تلويزيونی بزرگ) دارند، در حالی که جيمی و داربی دور و برشان را با چيزهای قديمی مانند کتاب، ماشین نويس های دستی پر کرده اند. اين زوج ها نقاط مشترک کمی با هم دارند اما مجذوب يکديگر می شوند و به «نمونه برداری» از يکديگر علاقمند هستند. اما نمی دانند که هر جا بروی آسمون همين رنگی است. بامبَک خود ۴۵ ساله است (تقريباً هم سن و سال جاش) بنابراين بر اساس تجربه شخصی خود فيلمنامه را نوشته است. او می داند که اين شخصيت ها چه حسی دارند، که اين حس دليل جستجوي حقيقت توسط انسان ها است- ويژگی که با پرسه زدن «تا وقتی جوانيم» در اطراف عوامل سازنده يک مستند مشروع کم رنگ می شود.
منبع : نقد فارسی
/987/
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
