(2012-2013)
آقاي ترنس ماليك. او متولد 1943 است و از سال 1969 به طور جدي وارد دنياي سينما شد. او توانست با دو فيلم جلگه ها و روزهاي بهشت نام خودش را به عنوان كارگرداني مستقل و هنري ساز بر سر زبان ها بيندازد. بعد از اين فيلم و در حين تدارك پروژه بعدي اش يك مرتبه به پاريس رفت و 20 سالي از او خبري نشد. در طول اين مدت فيلمنامه نوشت تا اين كه بالاخره در سال 1998 با فيلم خط باريك سرخ برگشت و از آن موقع به بعد هر چند سال يك بار فيلمي دارد كه آخرينش همين درخت زندگي بود كه امسال توانست جايزه نخل طلاي كن را از آن خودش بكند. ترنس ماليك به كارگرداني شهره است كه پروژه هاي تمام نشده زيادي دارد. گويي اولين كاري كه در مرحله نهايي خودش دارد، فيلمي است عاشقانه، هنوز بدون نام و بدون هيچ گونه داستاني؛ پروژه اي كه مشغول فيلم برداري اش در شهر اوكلاهاماست و بازيگراني همچون بن افلك، راشل مك آدامز و خاوير باردم در آن شركت دارند. فيلم قرار است در سال 2012 اكران شود و اين براي ماليك يك ركورد محسوب مي شود، چون او بين اكران هر فيلمش يك فاصله زماني چند ساله دارد و حالا با اكران فيلم درخت زندگي در همين امسال، طي دو سال پشت هم دو فيلم از او مي بينيم. اما او يك فيلم ديگر هم دارد كه نسبت به آن جدي است، سفر زمان. كه گويي يك فيلم مستند درباره زمان است و بنا به گفته تهيه كننده اش ماليك علاقه زيادي به آن دارد و در طول فيلم برداري درخت زندگي مدام تصاوير پراكنده اي براي خودش در رابطه با زمان مي گرفته. البته يك پروژه ديگر هم هست كه گمان نمي كنم حالا حالاها كسي از آن حالي بپرسد و آن پروژه اي درباره زندگي جري لي لوئيس موزيسين است. يك راك اندرول كار قديمي و مشهور آمريكايي كه در دوران جواني به موسيقي راك روي آورد و بعدها خودش را با موسيقي كانتري عجين كرد. البته تمام اينها فقط چند پروژه نيمه تمامي است كه ماليك در دست دارد و ديگر گمان نمي كنم نيازي باشد به فهرست طولاني كارهاي تمام نشده اش اشاره اي كرد. خَُب شايد چون همه ما در زندگي كارها و آرزوهاي زيادي داشته باشيم كه تا آخر عمرمان هم امكان تمام كردنشان را نداريم. خوش شانس آناني كه كارهايشان را تمام مي كنند...
منبع: نشريه فيلم نگار، شماره 106.
