ترسناک/ معمايي/ علمي تخيلي
[«هيچ چيز بهتر از راستگويي نيست مگر اينکه دروغگوي کارکشته اي باشي!» جروم ک. جروم].
کارگردان: اولاتونده اوسانسانمي. بازيگران: ميلا يوويچ (دکتر ابيگيل تايلر)، الياس کوتياس(پروفسور)، ويل پاتون(کلانتر)، کوري جانسن(تامي). 98دقيقه. درجه ي نمايش: PG-13.
نوع چهارم فيلمي است که شديدا اصرار دارد که براساس «حوادث واقعي» بنا شده و اتفاقا همين اصرار زياد بر«واقع نمايي» کار را خراب کرده است. نوع چهارم ترکيبي است از يک فيلم درباره ي تهاجم موجودات فضايي با يک فيلم ترسناک ماوراء الطبيعه اي در يک قالب شبه مستند. فيلم عملا از دو بخش تشکيل شده: بخش روايي دراماتيزه شده و بخش «فيلم هاي ويدئويي آرشيوي» شبه مستند. تمهيد واقع نمايي تا حدي موثر واقع شده و در ايجاد ترس موفق است. اما اين ايجاد ترس عمدتا منحصر به بخش شبه مستند فيلم است.
اما «داستان واقعي» فيلم درباره ي حوادث عجيبي است که در فاصله ي سال هاي 1960تا2000 در شهر کوچک «نوم» واقع درايالت آلاسکاي آمريکا رخ داده است. فيلم مدعي است که در فاصله ي اين چهل سال حداقل بيست نفر از اهالي شهر کوچک «نوم» به طرز مشکوکي ناپديد شده اند و مأموران اداره ي آگاهي آمريکا هم با وجودي که بيش از ده بار به اين شهر آمده و پرونده ي ربوده شدگان را بررسي کرده اند باز نتوانسته اند علت اين حوادث را پيدا کنند.مشکل ديگر برخي از اهالي شهر«نوم» اين است که ساعت 3 صبح ناگهان از خواب مي پرند و مشاهده مي کنند که يک جغد از پشت پنجره ي اتاق خواب به آنها خيره شده است. اين بي خواب شدگان مبتلا به جغدزدگي، همچنين احساس کرده اند که يک موجود ناخوشايند پشت در اتاق خواب آنها حضور دارد و...
فيلمساز براي واقعي جلوه دادن قصه ي فيلم اش مصائب زيادي کشيده است. ميلا يوويچ، در همان آغاز خطاب به دوربين مي گويد: «من ميلا يوويچ بازيگر هستم» و سپس ادامه مي دهد که وي در فيلم نقش ابيگيل تايلر، دکتر روانشناس، را بازي مي کند؛ دکتري که شهادت هاي وي درباره ي ماجراي اهالي شهر نوم روي نوارهاي ويدئويي ضبط شده است. ميلا يوويچ تأکيد مي کند که «هر صحنه ي اين فيلم مبتني بر فيلمهاي آرشيوي واقعي است» و فيلمساز براي اثبات اين ادعا از ترفند نمايش همزمان ميلا يويچ و ابيگيل تايلر واقعي بر روي پرده ي سينما، که هر دو نيز در حال حرف زدن راجع به موضوع هستند، استفاده مي کند.
اما ببينيم واقعيت چيست؟ دالاس ميسي، رئيس پليس شهر «نوم» در مصاحبه اي گفته است که تاکنون هيچ چيزي درباره ي بيگانگان فضايي نشنيده است. کايل هاپکينز، روزنامه نگاري که درتنها روزنامه ي شهر«نوم» کار مي کند، نيز در وبلاگ خود نوشته است که: «ناپديد شدن بيست نفر در فاصله ي 1960 تا زمان حاضر در شهر نوم واقعيت دارد. اف بي آي درباره ي دوازده نفر از اين ناپديدشدگان تحقيق کرده و به اين نتيجه رسيده که مصرف بالاي الکل و هواي بسيار سرد شهر عامل اصلي در کشته شدن اين افراد بوده، غالب اين آدم ها يا براثر تماس با هواي بسيار سرد و يا براثر افتادن به داخل رودخانه ي اسنيک کشته شده اند.»
جداي از واقعيت هاي فوق، اين نکته نيز روشن شده که حتي آن صحنه هاي ويدئويي مربوط به دکتر ابيگيل تايلر هم که فيلم ادعا مي کند واقعي است، جعلي و ساختگي است. و به راستي کدام دکتر روانشناس باشرفي حاضر مي شود فيلم هاي ويدئويي را که از بيماران خود گرفته در اختيار سازندگان يک فيلم هاليوودي بگذارد تا پخش عمومي شود؟
وحداقل اي کاش فيلمبرداري اين فيلمي که ادعاي حقيقي بودن و واقعي بودن مي کند، در لوکيشن هاي شهر«نوم» انجام مي شد. خبرها حکايت از اين دارد که بخش عمده ي فيلم در بلغارستان فيلمبرداري شده و نه در «نوم» آلاسکا. و اصلا جداي از همه ي اين ها معلوم نيست که بيگانگان فضايي چرا در بين اين همه شهر و آدم، گير داده اند به اين شهر مادرمرده ي 9261 نفري«نوم». و عاقبت اينکه اتاق بازرگاني شهر«نوم» حق دارد که نسبت به ساخته شدن چنين فيلم دروغ پردازي اعتراض کند و آن را عاملي در شدت گرفتن فرار سرمايه ها از اين شهر عنوان نمايد!
منبع: دنياي تصوير- ش 188
