کارگردان : Jonathan Levine بازیگران : Nicholas Hoult...R Teresa Palmer...Julie Analeigh Tipton...Nora Rob Corddry.. زامبی " واژه محبوبی هست که در طول تاریخ سینما ( پیدایش این کرکتر به نیمه دوم قرن بیستم باز می گردد) ، همواره طرفداران خاص خودش را داشته است. از جمله کارگردانانی که همیشه ارادت خاصی به زامبی ها داشته ،می توان به جورج رومرو اشاره کرد که از اواخر دهه ی 60 میلادی ، زامبی ها را روانه سینما کرد و از آن پس، این جماعت کم کم خودشان را دل مخاطبین جای دادند و باعث شدند کارگردانان بیشتری به این سوژه علاقه مند شده و تلاش کنند تا درباره شان فیلم بسازند. در سالهای اخیر فیلمهایی با محوریت زامبی ( که دیگر می توان اینروزها حتی به آن ژانر " زامبی " هم گفت! ) تغییرات محسوسی به نسبت سالهای آغازین پیدایششان در سینما به خود دیده اند. آنها باهوش تر، سریع تر و خشن تر از قبل شده اند و اینروزها کمتر زامبی را می توانید در سینما بیابید که کُند و بی حال باشد. اما « جسدهای گرم » پا را از این هم فراتر گذاشته و زامبی هایی با خصوصیات جدید خلق کرده که اینبار احساساتی و عاشق هم می شوند! این زامبی ها علاوه بر شغل همیشگی شان که میل کردن انسان می باشد، از امور روزمره شان گله می کنند و حتی در یک نقطه می نشینند و با خودشان می گویند : « آیا همیشه باید همین کارو انجام بدیم؟! » در دوره پس از آخرالزمان ، بیشتر انسانها تبدیل به زامبی شده اند و تعداد افراد سالمی هم که از این فاجعه در امان مانده اند، در شهری محفوظ شده حضور دارند تا زندگی شان را در این شهر پیگیری نمایند. آر ( نیکلاس هولت ) یکی از زامبی هایی است که که تنها چیزی که از گذشته اش به یاد دارد این است که حرف اول اسمش با کلمه " آر" شروع می شود! آر در هواپیمایی سرنگون شده زندگی می کند و به تازگی متوجه شده که زندگی اش سرتاسر کسالت آور است. در یکی روزهای کسالت آورِ آر ، ناگهان او و دیگر دوستان زامبی اش ، با مجموعه ای از انسانهای زنده مواجه می شوند که به قلمرو آنها آمده اند و متعاقباً به آنها حمله می کنند تا آنها را خورده و دلی از عزا در آورند. اما آر در این بین با دختری به نام جولی ( ترزا پاملر ) روبرو می شود و در همان نگاه اول دوستدار او می شود! این امبی – انسانی سبب می شود تا آر ، جولی را از دست دیگر زامبی های گشنه نجات دهد و به هواپیمای شخصی اش که در آن سکونت دارد ببرد تا در امان باشد. رفته رفته در کمال تعجب جولی مشاهده می کند که آر در حال بدست آوردن خصوصیات انسانی است و... در این بین مقوله نیمه – ارجینال دیگری هم مطرح می شود و آن تاثیر عشق بر انسان شدن زامبی هاست. این بخش از فیلم اگرچه بحث جدیدی به حساب نمی آید و در دنیای خون آشامها بارها با آن روبرو بوده ایم، اما « جسدهای گرم » از پرداختن کلیشه ای به این موضوع اجتناب کرده و به عنوان یک استعاره پر مفهوم از آن در جریان فیلم استفاده کرده است. در واقع جاناتان لوین با ایجاد احساس و تبدیل شدن تدریجی آر به انسان، سعی داشته در پس زمینه داستان کمدی فیلم به این موضوع اشاره کند که در نهایت این عشق و احساس پاک است که در بدترین شرایط انسانها را جلا داده و روح آنها را پرورش می دهد. این پیغام خوشبختانه نه بصورت کلیشه ای و از مد افتاده، بلکه در قالب دیالوگ های کمدی و جذاب بین جولی و آر به تماشاگر ارائه می شود. در مجموع باید بگویم که « جسدهای گرم » اثری متفاوت در ژانر زامبی محسوب می شود که در مقایسه با دیگر فیلمهای شاخص این ژانر در سالهای اخیر ( نظیر « سرزمین زامبی » ) ، اثری به مراتب ارزشمند تر و جذاب به شمار می رود. اینکه داستانی کمدی با محوریت زامبی را بر پرده سینما شاهد باشیم، شاید اتفاقی باشد که کمتر کسی پیش از تماشای فیلم بتواند با آن کنار بیاید اما با یکبار مشاهده داستان و روایت جذاب « جسدهای گرم » و کارگردانی حساب شده جاناتان لوین ، مطمئنا به این نکته واقف خواهید شد که تماشای « جسدهای گرم » بسیار لذت بخش خواهد بود. منبع: نقد فارسی

نقدجسدهای گرم : Warm Bodies

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته