کارگردان : فریدون جیرانی بازیگران : بیتا فرهی,محمد رضا شریفی نیا,رعنا آزادی ور,نیما شاهرخ شاهی,نیوشا ضیغمی نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی "پارک وی" با اشاره به این نکته که "پارک وی" مانند دیگر فیلم های تعلیقی شناخت قهرمانانش را به عهده مخاطب می گذارد، ادامه داد: "فیلم سعی نمی کند کنکاش عمیقی در روابط شخصیت ها انجام دهد، چون کاراکترها بیش از هر چیز تیپ های ملموس هستند تا شخصیت های قابل باور." وی درباره ارائه یک تعریف ملموس، رئال و امروزی از روابط در "پارک وی" گفت: "واقعیت این است که "پارک وی" نمی خواهد رئال باشد. هر چند معتقدم انتهای هر رابطه ای واقعیت ها حضور دارند. ولی نمی خواستیم روی این وجه تمرکز کنیم. ما به سبک فیلم های این گونه سعی کردیم آدم ها را مختصر و مفید معرفی کنیم. به این مفهوم که در این گونه فیلم ها نباید وارد حیطه ملودرام شد. بیشتر باید روی نمونه های مشخص تیپ و فضاسازی متمرکز شد تا فضا مخاطب را درگیر کند." جیرانی تعریف خود از "پارک وی" و جایگاه این فیلم را در کارنامه هنری اش اینگونه تشریح کرد: "این فیلم بیش از آنکه فیلم موضوع باشد، فیلم فضا، ریتم، دوربین، رنگ، نور و ... است. اگر از من بپرسند بهترین دوربین فیلم هایت کدام است، می گویم "پارک وی". هر چند بازیگران خیلی خوب بازی کرده اند. ولی این فیلم، فیلم بازی نیست. در مقابل "قرمز" فیلم بازیگر و داستان است. از این زاویه فکر می کنم "پارک وی" فیلمی نو و تازه باشد." فیلمنامه نویس فیلم با ذکر این نکته که باید دید "پارک وی" در خلق هیجان موفق هست یا نه، اضافه کرد: "آیا هیجان ایجاد شده مبتنی است بر الگوهای پذیرفتنی؟ پذیرفتن نه به معنی باور کردنِ واقعیت بلکه به مفهوم باور کردن دنیای درون فیلم. مثلاً ما به عنوان مخاطب "ای تی" را درون فیلم باور می کنیم نه در واقعیت پیرامونی. ما دنبال چنین باوری در فیلم بودیم." جیرانی درباره توقعی که از وی به واسطه سابقه اش به عنوان یک داستانگوی حرفه ای می رود، گفت: "اصولاً مخاطب ایرانی با داستان ارتباط بیشتری برقرار و کمتر به ساخت و پرداخت خارج از داستان توجه می کند. بنابراین وقتی داستان در جایی لنگ بزند و مشکل پیدا کند، ساخت و پرداخت فیلم هم دیده نمی شود. من این نکته را قبول دارم که داستان فیلم بهانه ای است برای پرداختن به وجوه دیگر فیلم. اما معتقدم همین داستان نیم بندی که در "پارک وی" وجود دارد، راه خودش را در مسیری پیدا می کند. اگر فیلم را از زاویه این نوع فیلم ها نگاه کنیم، داستان فیلم از الگوها و نمونه های خود به خوبی استفاده کرده است." کارگردان فیلم تعبیر خود را فیلم های گونه سینمای وحشت که در ایران سابقه کمی دارد و ساختن نوعی "فیلم ژانر" و ایرانی کردن روابط عنوان کرد و افزود: "ایرانی نبودن بخشی از روابط و مسائل در ایران به این مفهوم نیست که مثلاً آن شکل رابطه در کشورمان وجود ندارد. بلکه به این معنی است که غالب و معمول نیست. ما برای باورپذیری قصه مان سعی کردیم آن را ایرانیزه کنیم. ولی نه به این مفهوم که همه شخصیت ها تبدیل شوند به آدم های اطراف ما!" جیرانی با طرح این نکته که هنگام ساخت "پارک وی" اولین توصیه به او تعلق شخصیت های قصه به طبقه مرفه بوده نه متوسط، اضافه کرد: "به همین دلیل می گویم هر فیلمی محصول زمان خودش است. این توصیه با تعبیر اولیه ما از شخصیت ها تفاوت داشت. بنا بر این توصیه، طبقه متوسط چون به نوعی قشر قابل اعتنا، ملموس و دوست داشتنی جامعه هستند، مبرا از چنین رویکردی می شوند. به گفته دیگر با تعلق شخصیت ها به قشر مرفه این تعریف هم اضافه می شود که اتفاقات پیش آمده برای آنها به نوعی برخاسته از شرایط زندگی آنهاست، هرچند خودم چنین عقیده ای ندارم. به این ترتیب مخاطب هم به نوعی از دنیای قهرمانان فیلم فاصله می گیرد."

نقد فیلم پارک وی

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته